Διάλεξα για πρεμιέρα την Παρασκευή και 13, που είναι η πιο θρίλερ μέρα του χρόνου. Θα είμαι ολομόναχος στην πίστα πιστεύοντας ότι έχω κατακτήσει την αυτοδυναμία μου. Στο πρόγραμμά μου θέλω αυτοδυναμία. Στην πολιτική είμαι εναντίον. Τα θέματά μου είναι προεκλογικά και ελπίζω να μην ξεκαθαρίσουν τα πράγματα και να εξακολουθήσουν να είναι προεκλογικά.
Θα παρουσιάσω 18 τραγούδια. Τα εννέα είναι παλιά και τα άλλα καινούργια, τα οποία περιλαμβάνονται στο νέο μου δίσκο που θα κυκλοφορήσει τα Χριστούγεννα.
Το πρόγραμμα θα έχει δύο ημίχρονα, ενώ στη σκηνή θα καίγονται σφυδροδρέπανα, εφημερίδες και δέντρα επίσης. Θα περιλαμβάνει επίσης ένα μικρό κονσέρτο για κομπιούτερ, φωνή και ένα ζεύγος αγοριών. Θα υπάρχει και ένα ζευγάρι παπούτσια...
Ραχοκοκαλιά του θεάματος θα είναι η Μητέρα - Πατρίδα, μία γενειοφόρος μάνα, κάτι μεταξύ Παναγίας και Μαντόνας του μάρκετινγκ. Αυτή η Μητέρα-Πατρίδα, χωρίς μωρό επί σκηνής, θα δείξει στο εκλογικό σώμα, που δεν έχει κεφάλι (κι επομένως δεν σκέφτεται) τι θα συμβεί αν έχουμε αυτοδυναμία.
Το πρόγραμμα έχει άφθονους αυτοσχεδιασμούς γιατί πρέπει να παρακολουθεί τις εξελίξεις. Θα παρακολουθεί δηλαδή τις μεταγραφές - που πάει ο Στεφανόπουλος, που ο Μπούτος και τέτοια.
Έγώ προσωπικά θα είμαι απίκο από την αρχή, όχι μόνο στη σκηνή αλλά και στην είσοδο, που θα πουλάω σε μαύρη αγορά τα εισιτήρια. Στη σκηνή θα φοράω ρομπ ντε σαμπρ, για να αισθάνομαι οικεία. Κάποια στιγμή θα μεταμορφώνουναι σε Μπέσσυ Αργυράκη, η οποία όμως θα είναι μετεμψύχωση της Μαρίας Φαραντούρη. Θα έχω και τηλεφωνική επικοινωνία με ανυποψίαστους επώνυμους και ανώνυμους που θα την ακούει το φιλοθεάμον κοινό μέσω «κοριών».
