Συνέντευξη στο περιοδικό in Rock 50, σελ. 8-9

Στην κουβεντούλα μας με τον Τζιμάκο απέφυγα τις προβοκατόρικες ερωτήσεις (που επιδιώκουν το αστείο και μόνο), γιατί έκρινα πως κάτι τέτοιο θα περιείχε -έμμεσα τουλάχιστον- κάποιο στοιχείο προσβολής του στυλ «Εδώ τα καλά ανέκδοτα!». Ευχαριστώ το Μιχάλη «Ολλανδό» Οικονόμου για την παρέα/συμμετοχή. Αν πάλι σας βγάλει ο δρόμος στην Κηφισίας, για καφέ περάστε από τον FLASH FM, κανείς δε θα βρεθεί να σας ρωτήσει ποιοι είστε και τί θέλετε εκεί! Η δε, κουζίνα του στην απόλυτη διάθεσή σας! Όσο για τον Πανούση, νομίζω πως δε χρειάζεται να γράψει κανείς κάτι, επομένως ούτε κι εγώ (πέρα από κάποια επιλογή εκείνων που συζητήσαμε).

iR.- Ξέρεις πολλές σχολές διεκδικούν την «πατρότητά» σου. Ποια είναι η πραγματική;
- Κάτσε να μιλάω κοντά στο μικρόφωνο γιατί έχω πρόβλημα με τις φωνητικές μου πορδές. Εγώ είμαι της γενιάς του Χημείου, έκανα λάθος κτίριο δηλαδή, μπήκα σε άλλο και είχα την εξέλιξη που έχω αλλά ήμουνα στη Νομική & Οικονομικών Επιστημών Θεσσαλονίκης. Εκεί έχω «σπουδάσει», δηλαδή δεν έχω πάει καθόλου, άντε, λίγο.

iR.- Έχουμε τώρα και φοιτητικές εκλογές, τραπεζάκια έξω, σούσουρο, Δαπίτες με κινητά κ.τ.λ. κ.τ.λ.
- Μ' αρέσει πολύ όλο αυτό που γίνεται γιατί ξεβρακώνει το κόλπο αυτό που δεν έχει καμμία σχέση με τη δημοκρατία και με την εκπροσώπηση αυτή η δι' αντιπροσώπου δημοκρατία που έχουμε, τι σύστημα αυτό το οποίο είναι λιγάκι περίεργο. Αντιπροσωπείες εγώ δέχομαι μονάχα στ' αυτοκίνητα κι εκεί το συζητάμε και πάλι, κι εκεί σου κάνουνε ζημιά. Τώρα εμείς είμαστε υπέρ της άμεσης δημοκρατίας. Κι όταν λέω «εμείς» είναι ο πληθυντικός ευγενείας.

iR.- Ποια είναι πάλι αυτή η Ευγενία;
- Είναι μια φίλη μου που έχει κι ένα πρόβλημα με τις σάλπιγγές της κ.τ.λ. Είναι μουσικό το θέμα και γυναικολογικό μαζί, από κάτι τέτοια εμπνέομαι!

iR.- Ανήκεις στη γενιά των 40άρηδων, πώς τη βλέπεις, λένε πως θ' αναλάβει τον έλεγχο των πραγμάτων.
- Είμαι 42 και μ' αρέσει πολύ. Οι φίλοι μου όχι ακόμα ακριβώς, αλλά σε μερικά χρόνια θα αναλάβουμε όλα τα πόστα και θα σαρώσουμε, γιατί είμαστε προικισμένη γενιά εμείς, όχι εγώ προσωπικά, δεν είμαι και το καλύτερο δείγμα της γενιάς, βγήκα και λιγάκι ελλατωματικός, μιλάω για τους ξυρισμένους. Η γενιά η ξυρισμένη αυτή, του Πολυτεχνείου, η οποία έχει μπει στα κόλπα τώρα. Είναι αυτοί οι οικολόγοι θα τους έλεγα, οι κωλόγεροι και οι κωλόγριες, αυτοί είναι το χειρότερο τμήμα του ελληνικού λαού καθώς από την αρχή ξέρουμε ότι αυτό το κομμάτι θα αποτελέσει το οικολογικό τμήμα των χαρτογιακάδων, των ανακυκλώσιμων.

iR.- Οι αυριανοί χαρτογιακάδες δεν είναι οι σημερινοί τσανακογλύφτες των εκλογών;
- Για τις εκλογές να πω κάτι που μ' αρέσει. Μ' αρέσει το σύνθημα της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ αυτό με το «αύριο». Αν το αύριο δηλαδή είναι η ΔΑΠ εγώ προτείνω να μη ξημερώσει ποτέ. Ωραίο δεν είναι αυτό; Είναι ντροπή πάντως, ΔΑΠ; Τώρα όπως και να το κάνουμε ανεξάρτητα από τις αποχές, είναι ντροπή να είναι πρώτη δύναμη. Και στα ΤΕΙ ακόμα... αλλά νομίζω αν δε φτάσεις στον πάτο δεν μπορείς να βγεις στην επιφάνεια μετά, είναι νομοτελειακά αυτά. Βέβαια επί του συνόλου έχει πάρει γύρω στο 15%, είναι πλασματικά τα ποσοστά αυτά όπως γίνεται και στις άλλες τις βουλευτικές εκλογές.

iR.- Ανήκες ποτέ ως Φοιτητάνθρωπος σε κάποια νεολαία;
- Εγώ όταν πρωτοπήγα στη Θεσσαλονίκη αναγκάστηκα και συνεργάστηκα με τους Μαοϊκούς, αλλά τους original, γιατί ήταν οι μόνοι που σε κάποια φάση μιας κατάληψης προτείναμε τη συνέχισή της, εγώ δεν είχα βρει σπίτι ακόμα και έτσι έμεινα εκεί 1 1/2 μήνα. 'Έτσι συνεργάστηκα μ' αυτούς, ξέρεις, με τα μίζερα σακάκια, τα παντελόνια που δεν έφταναν κάτω, Μ-Λ κατάσταση. Αλβανόφιλοι. Έχουνε χαθεί όλοι αυτοί γιατί πια όλος ο Αλβανικός Παράδεισος έχει έρθει εδώ για να μας δουλεύει στους κήπους.

iR.- Με τα τραγούδια σου συχνά στηλιτεύεις τον κομμουνισμός ειδικά από τη συγκυβέρνηση κι έπειτα.
- Είμαι κομμουνιστής όμως φτωχός, αόμματος -που λέει και το τραγούδι- ορίστε έχω τα χαρτιά μου. Έτσι το βλέπω: κάπως σαν ένα προβληματικό - παραπληγικό κίνημα που με τα χαρτιά της «ορθόδοξης τοποθέτησης» περιφέρεται σε φανάρια και σε λεωφορεία να πει το πρόβλημά του και να ζητήσει τη συνδρομή του λαού.

iR.- Έχουμε και λέμε λοιπόν, δε μας κάνουν οι Δαπίτες, οι Κνίτες, ποιοι άλλοι;
- 'Οχι μας κάνουν όλοι! Ο καθένας χωριστά δε μας κάνει αλλά όλοι μαζί... Αυτό το βλέπω και από την εμπειρία μου με το κοινό, δηλαδή ένας-ένας μόνος του έχει πρόβλημα αλλά όλοι μαζί, κάτι γίνεται. Ή όλοι ή κανείς, που 'λεγε και ο Μπρεχτ.

iR.- Ποια είναι η σχέση σου με το χρήμα; Μάλλον δεν έχεις πρόβλημα.
- Οικονομικό πρόβλημα δεν έχω, δεν έχω κανένα παράπονο. Θα σου πω κάτι που ακούγεται λίγο μελό αλλά είναι η ουσία, ότι είμαι τυχερός και δεν κάνω ποτέ ό,τι έχω κάνει, και ελπίζω ποτέ να μην το κάνω βέβαια, μεγάλη κουβέντα είναι αυτή, με κίνητρο τα λεφτά. Αυτό το 'χω καταφέρει, όχι ότι δεν παίρνω, ακριβοπληρώνομαι, ζητάω πολλά λεφτά.

iR.- Δεν είσαι ο μόνος (καλλιτέχνης). Για τους υπόλοιπους όμως ίσως είναι λίγο περίεργο που το παραδέχεσαι.
- Είναι λίγο περίεργο αυτό, έχεις δίκιο, γι' αυτό μ' αρέσει και το καλλιεργώ κιόλας, το λέω με το παραπάνω και παντού. Γιατί ο άλλος άμα του πεις ότι έχει λεφτά, επειδή τώρα αυτά είναι η κινητήριος δύναμη, σ' αντιμετωπίζει με φόβο και τον βολεύει κάποιον που έχει τις ανασφάλειες και τους φόβους του να πει: «τα λέει ο Πανούσης επειδή έχει από πίσω πλάτες». Μια φορά μπήκε η γυναίκα μου σ' ένα ταξιτζή, στο δρόμο είχε αφίσες δικές μου, της λέει «-τον ξέρεις αυτόν;», απαντά εκείνη «-όχι, δεν τον ξέρω», «-τον ξέρω εγώ, να σου πω από μέσα, ξέρω τη μάνα του, έχει πολυκατοικίες, Μερσεντές, κ.τ.λ.». Δηλαδή σκέφτονται: «για να βγαίνει αυτός και να σου λέει αυτά, έχει από πίσω χρήμα», κατάλαβες; Είναι ένα άλλοθι αυτό που τους βολεύει. Α, να πω ότι είμαι πλούσιος, ωραίος και κομμουνιστής! Τα τρία κακά που λένε.

iR.- Τι απέγινε η βιντεοκασσέτα του εορταστικού για την ΕΤ2;
- Τη ζήτησαν τα άλλα κανάλια μα η ΕΤ2 δεν άφηνε γιατί θα ξεφτιλιζόνταν τελείως αν παιζόνταν κάπου αλλού, αλλά μπορώ να πω ότι είχαν κι αλλού πρόβλημα. Απ' την αρχή το ήξερα ότι θα γίνει κάτι τέτοιο, δε φανταζόμουν βέβαια σ' αυτό το σημείο επειδή με βεβαίωνε ο διευθυντής της ότι δε θα τσακωθούμε, μα μόλις το είδε πήρε την κασσέτα και εξαφανίστηκε! Μου είπε ότι το είδε και τρελάθηκε, δεν μπορούσε να το παίξει. Προτίμησα αυτό το πράγμα γιατί αισθάνομαι γελοίος να πάω σ' ένα ιδιωτικό τηλεοπτικό κανάλι, να πω αυτά που θέλώ να πω, και να βγουν ανάμεσα 500 σερβιέτες. Νομίζω ότι αυτόματα αναιρείται ό,τι κι αν πεις. Γι' αυτό πήγα στην ΕΤ2 όπου δε θα είχε καμμία διακοπή, το είχαμε συμφωνήσει κιόλας.

iR.- Πως βλέπεις την ελληνική τηλεόραση; Πρόβλημα υπάρχει αναμφισβήτητα, που εστιάζεται;
- Είναι το γνωστό πρόβλημα που έχουμε σα λαός, είναι και πλεονέκτημα, δηλαδή έχει δύο όψεις. Γιατί παίρνουμε όλα τα ξένα στοιχεία και τα παίρνουμε πολύ γρήγορα, δηλαδή αυτό το Reality TV που έχει ήδη ξεπεραστεί στην Αμερική τώρα το περνάμε εμείς με το ΣΚΑΙ, το «ΤΟΥΝΕΛ», τον Χαρδαβέλλα και όλα αυτά αλλάζοντάς του και τα φώτα. Αλλά πρέπει να περάσουν όλες αυτές οι αρρώστιες, σαν τις παιδικές ασθένειες, άμα τις περάσεις... καθάρισες.

iR.- θα έκανες ποτέ κάποια τηλεοπτική εκπομπή σε καθημερινή βάση;
- Μια φθορά στην τηλεόραση δεν την αντέχω, δεν την έχω και ανάγκη και δεν τη γουστάρω κιόλας, όχι αποκλείεται, δεν μπορώ να το κάνω.

iR.- Ο γιος σου (στον οποίο καταπληκτικό μπόμπιρα απευθύνεται η αφιέρωση στα βιβλία σου) πώς βλέπει τη «δουλειά» του μπαμπά του;
- Παρακολουθεί όλα αυτά που γίνονται από πολύ κοντά. Το παιδί το θεωρεί πολύ φυσικό, μπορώ να σου πω ότι νομίζει πως και οι άλλοι μπάμπάδες κάνουν αυτή τη δουλειά! Έχει δει 2-3 παραστάσεις και μάλιστα θέλει φοβερά να συμμετέχει. Εγώ εφαρμόζω τη μέθοδο της ομοιοπαθητικής, αν και η δουλειά αυτή είναι μεγάλο σαράκι, τον βγάζω έτσι τώρα στις εκπομπές (στον FLASH) για το Πάσχα, θα τις κάνουμε μαζί.

iR.- Πως πάει το βιβλίο που ετοιμάζεις, ω! πολυγραφέστατε Τζιμάκο;
- Το «Υγιεινή Διαστροφή» είναι στη φάση της εικονογράφησης, μια φίλη μου ζωγράφος δουλεύει και μόλις τελειώσει, μάλλον το Σεπτέμβρη θα κυκλοφορήσει.

iR.- Στη συνταγή των εμφανίσεων σου έχει αλλάξει κάτι από τις αρχές της δεκαετίας του '80 ως σήμερα; Υπάρχει περίπτωση επανασύνδεσης των Μουσικών Ταξιαρχιών; Φοριούνται πολύ τελευταία κάτι τέτοια συνολάκια...
- Ακριβώς το ίδιο πράγμα γίνεται και τώρα, αν έβλεπες μια παράσταση από τις πρώτες δεν έχει αλλάξει τίποτε. Ξεκινήσαμε το '80 στην Πλάκα, είχαμε και τότε εκτός απ΄ τα τραγούδια, πρόζα και θεατρικά. Με τα παιδιά βρισκόμαστε, βέβαια από το σχήμα που λέγονταν Μουσικές Ταξιαρχίες πέρασαν 18 μουσικοί, ήταν λίγο κατασκεύασμα το συγκρότημα, όπως τώρα είναι κατασκεύασμα το Τζίμης Πανούσης, γιατί είναι η εποχή της μονάδας, μετά μπορεί να κάνουμε ένα κολχόζ! κι εγώ που μεγάλωσα, το είδος αυτό, πρέπει να το ρετουσάρω.

iR.- Πώς βλέπεις όλη την ιστορία των τρελών αγελάδων;
- Είναι μια καλή υπόθεση, αν και δε νομίζω ότι είναι τόσο τραγικά, σε κάνα μήνα θα το έχουμε ξεχάσει, θα έχουν βγει τρελές σαλούφες, τρελές λεσβίες πιθηκίνες και τέτοια... Το πρόβλημα είναι: είναι αυτός ο φιλελευθερισμός που έχει και εκσυγχρονιστικές αριστερές εκλάμψεις οδηγώντας αναπόφευκτα στο κέρδος. Δηλαδή και 'γω αν ήμουν παραγωγός αγελάδων τέτοια θα 'κανα. Δεν είναι θέμα ανθρώπων, είναι θέμα συστήματος. Πραγματικά τί να κάνει ο παραγωγός όταν όλοι δίνουν τέτοιες ζωοτροφές; Τα φυτοφάγα τα κάνανε σαρκοβόρα. Έχει προχωρήσει η επιστήμη, και προχωράει με γρήγορους ρυθμούς, μπορεί να βρει και το φάρμακο για το συνάχι σε λίγα χρόνια, τον επόμενο αιώνα! Είναι φοβερή η επιστήμη, η τεχνολογία, τη θαυμάζω απεριόριστα... Από την ασπιρίνη, την οποία ανακάλυψε ο Ιπποκράτης, ακόμα δεν έχει βρει κάτι καλύτερο. Να κάνουμε μια μεταλλαγή, μια μετάλλαξη του ανθρώπινου είδους να γίνουμε αποκλειστικά εικονοφάγοι, να ησυχάσουμε. Αυτή είναι η τροφή που μας τρέφουν.

iR.- Τόσοι και τόσοι καλλιτέχνες «στρατεύονται» ρίχνοντας νερό στο μύλο της στρατευμένης τέχνης και image στ' όνομα τους. Εσύ για ποιόν θ' αγωνιστείς;
- Εγώ θ' αγωνιστώ για το Σπίνο, το δημοσιογράφο το Σπίνο, θα γράψω ένα τραγούδι, γι' αυτόν που τον πιάσανε για ένα εκβιασμό που έκανε σε τοκογλύφους... Τον ξέρετε; Νομίζω ότι κάποιος πρέπει ν' ασχοληθεί μ' αυτούς, τους καλύτερους από τους δημοσιοκάφρους. Έχουνε πιάσει και τα άλλα πόστα π.χ. ο Νταλάρας έχει πάρει την Κύπρο, ο Σαββόπουλος τις βραχονησίδες, τί να πάρω εγώ; Ότ,ι μείνει. Θα τσακωθώ και με το Ρουβά γιατί κι αυτός προαιρείται.

iR.- Μήπως κατάγεσαι από τα Πανουσέικα (υπαρκτό χωριό) της Αχαϊας;
- Όχι. Πανούσης όμως, το ανακάλυψα τυχαία, είναι πρόσωπο της αποκριάτικης τελετής, ένας που κρατάει φαλλούς και λέει βρωμόλογα και τέτοια. Τώρα με την Αχαϊα δεν έχω σχέση.

iR.- Βλέπεις κάποιον ικανό να σε διαδεχτεί;
- Ψάχνω και νομίζω ότι είναι εποχή να βγει κάτι τέτοιο τώρα. Μην τα θέλουμε κι όλα δικά μας, να γίνει πρώτα ο Πόλεμος που ετοιμάζεται.

iR.- Πως μπορούμε να λουφάρουμε εμείς εν αναμονή ή και διαρκούντος του πολέμου;
- Πρέπει να βρούμε αγελάδα που να μην έχει ψυχολογικά προβλήματα. Δηλαδή το πρόβλημα πως λύνεται: Μια αγελάδα σ' ένα καθαρό μέρος, σ' ένα βουνό στα 'Αγραφα, την αρμέγουμε, είμαστε σίγουροι ότι τρώει τα χορταράκια της, έχουμε και σεξουαλικές σχέσεις. Την παίρνουμε από μικρή, πριν βγάλει δόντια, όπως ακριβώς και τις γυναίκες!

Ως επίλογος (επί προσωπικού και με τη σύμφωνη γνώμη του Τζίμη) ένα μεγάλο ΧΕΣΙΜΟ στους υπεύθυνους του ΜΕΤΡΟ που όχι μόνο δεν μας βοήθησαν με κάποια πρόσκληση για τις επί 2 μήνες παραστάσεις του Πανούση εκεί, αλλά πολύ περισσότερο μας κατάσχεσαν τις μπύρες και τα φυστίκια! Και μόνο με την υπόσχεσή μου στον Β.Κ. τελικά να γράψω αυτό, τον συγκράτησα να μην τους «φυστικώσει»!

Δημήτρης Παπαδημητρίου