Free Sunday, 07.11.2010, σελ. 36-37
Τζίμης Πανούσης
Τριάντα χρόνια κράξιμο
Ο Μαραντόνα της καυστικής σάτιρας είναι πάλι εδώ, για να περάσει από την πριονοκορδέλα της γλώσσας του πρόσωπα και πράγματα της ελληνικής πραγματικότητας. Ο λόγος για τον πανμέγιστο Τζίμη Πανούση, ο οποίος έχει ξεκινήσει την επετειακή παράσταση «Mnimonium 30 χρόνια νύχτα» στο Γυάλινο Μουσικό Θέατρο της λεωφόρου Συγγρού. Αν και λογαριάζαμε να του κάνουμε μια (συμβατική) συνέντευξη, τελικά μας προέκυψε ένας απολαυστικός μονόλογος, στον οποίο αποκαλύπτεται (μεταξύ πολλών άλλων) ακόμη και η σχέση που έχει η Lady Gaga με τον «Μαρκαριστό» εκλιπόντα Χριστόδουλο…
30 χρόνια νύχτα
Βγαίνω ύστερα από αρκετό καιρό σε παράσταση και κλείνω φέτος 30 χρόνια στη νύχτα. Ξεκίνησα το 1980 στο Skylab, ένα νεοκλασικό, μεγάλο μαγαζί στην Πλάκα, στο οποίο πήγαμε να κάνουμε δύο ζωντανές εμφανίσεις τον Αύγουστο και καταλήξαμε να παίζουμε μέχρι τον επόμενο Αύγουστο κάθε βράδυ, χωρίς ούτε ένα ρεπό. Αν και το συγκεκριμένο κτίριο κάποια στιγμή ανακατασκευάστηκε, πέρναγα από κει και μου φαινόταν στοιχειωμένο. Έπειτα αποκαλύφθηκε ότι ήταν κλειστή γκαρνταρόμπα του εκλιπόντος, του «Μαρκαριστού» –προσοχή στο «ρ»– Χριστόδουλου, ο οποίος όλως τυχαίως είναι θαμμένος δίπλα στη Βουγιουκλάκη. Πρώτος τάφος πίστα, ένα πράμα. Εκεί βρέθηκαν οκτώμισι χιλιάδες παπούτσια, στην πλειονότητά τους μάρκας Gucci, από τα οποία τα περισσότερα ήταν «μαϊμού», δηλαδή αυτά που πουλάνε οι μικροπωλητές. Βρεθήκανε επίσης και πολλοί μικροπωλητές ταριχευμένοι γυμνοί που κάνανε τους καλόγερους – κρε μάστρες μέσα στο κτίριο. Διαπίστωσα δε ότι το κλειδί του κτιρίου αυτού το είχε η Lady Gaga, αυτό το περίεργο πράμα, η λοβοτομημένη σαλαμάνδρα, η οποία είναι αποδεδειγμένα η μετεμψύχωση του Χριστόδουλου. Όπως εκείνος, έτσι κι αυτή είναι πολύ επικίνδυνο πράγμα για τη νεολαία μας. Όλα αυτά που λέω αναφέρονται εκτενώς στην παράσταση στο Γυάλινο, και μάλιστα έχω φτιάξει και τραγούδι σχετικό. Το πλιάτσικο της Gaga Η Lady Gaga, να ξέρεις και να το μάθει και ο κόσμος, μας έχει κατακλέψει. Κυρίως Σαββόπουλο, Μαρκόπουλο, δικά μας τραγούδια δηλαδή. Πήρε λοιπόν δουλειές μεγάλων συνθετών μας, έκανε μοντέρνες ενορχηστρώσεις και τα πλάσαρε στα πιτσιρίκια. (Τραγουδιστά) «Κείνο που με τρώει, κείνο που με σώζει…» του Διονύση και το «Ούλα, ούλα λα, ούλα ούλα λα» της Gaga είναι ακριβώς ίδιες μελωδίες. Και τα «Ζαβαρακατρανέμια» μας έχει κλέψει να φανταστείς.
Καπνίστε ελεύθερα
Είμαι και τυχερός αλλά και άτυχος που φέτος έκλεισα 30 χρόνια στη νύχτα. Τυχερός γιατί πρόκειται για μια παράσταση πανηγυρική στη νύχτα και άτυχος που συνέπεσε με τα 2.500 χρόνια από τη Μάχη του Μαραντόνα. Πραγματικά, δεν είχα αντιληφθεί ότι ο Μαραντόνα είναι τόσο, μα τόσο μεγάλος. Ε, όπως καταλαβαίνεις, θα έχω ένα μικρό πρόβλημα όταν έχω απέναντί μου τόσο τεράστια μεγέθη. Ούτως ή άλλως θα έχω πρόβλημα, αφού η παράστασή μου είναι μια όρθια καταγγελία, καθώς αποτελεί ένα πρόσχημα για να έρθει ο κόσμος να καπνίσει ελεύθερα. Θεωρώ ότι το πρόσφατο αντικαπνιστικό μέτρο είναι φασιστικό και αποτελεί προϊόν μιας διεθνούς πρακτικής του καπιταλισμού για να συνηθίσει ο πολίτης στις απαγορεύσεις. Σιγά μην τους νοιάζει η υγεία μας… Είπαμε, το ένα είναι το κάπνισμα και το άλλο είναι η προσπάθειά μου να αναδείξω το λειτούργημα των σωμάτων ασφαλείας. Έχω γεμίσει το μαγαζί με ένστολους τροχονόμους, με σκοπό αφενός να δουν την παράστασή μου και αφετέρου να τσιμπήσουν και κάνα φιλοδώρημα, γιατί με τους μισθούς που παίρνουν είναι απίθανο να βγουν έξω το βράδυ.
Βασικά, όλοι εμείς που υπηρετούμε το rock, εγώ, ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου, η Πέγκυ Ζήνα, θα έπρεπε να είχαμε βγει στη σύνταξη, αλλά είμαστε στα βαρέα και ανθυγιεινά που μας έβαλε η Πετραλιά.
Όλοι στη Συγγρού
Έπειτα από δέκα ολόκληρα χρόνια κάνω επετειακά το «δείγμα δωρεάν». Κάποια στιγμή στη νύχτα βγαίνω έξω από το μαγαζί, μπαίνω σε ένα κουβούκλιο και τραγουδάω για να ξέρει ο καταναλωτής τι θα δει. Είναι δύσκολες οι εποχές, μεγάλος ο ανταγωνισμός και έχουμε κατέβει όλοι στη Συγγρού. Η ΝΔ από τη Ρηγίλλης, είναι πιο κάτω κι ο Ρέμος με την Παπα…, όχι με την Παπαρήγα, με την –πες τη, μωρέ– την Παπαρίζου, θα κατέβει κι η Παπαρήγα, αλλά έχει ένα θέμα με αυτή τη μετακίνηση. Είναι λίγο κολλημένοι αυτοί οι Ιεχωβάδες του Περισσού, γιατί έχουν κάνει το αυθαίρετο «Σπίτι του Λαού» πάνω στον Ποδονίφτη, στο ρέμα, και μάλιστα θρυλείται –αυτό να μην το γράψουμε, είναι off the record, ή μάλλον γράψ’ το και βάλε από πάνω «off the record»– ότι εκεί πέρα είναι θαμμένοι εργάτες και το μέρος είναι στοιχειωμένο. Θα κατέβει λοιπόν και το ΚΚΕ στη Συγγρού και οι λοιποί αριστεροί, οι οποίοι ίσως να έχουν διασπαστεί μέχρι να εκδοθεί η «Free Sunday» με τη συνέντευξή μου. Αυτοί, ξέρεις, γηράσκουν αεί διασπώμενοι…
Αριστερά γεράματα
Την πρώτη διάσπαση της Αριστεράς την έζησα το ’68 στη χούντα. Το πρόβλημα ήταν τότε ότι έφυγε ο Κύρκος γιατί δεν γούσταρε Μπρέζνιεφ και προτιμούσε Τσαουσέσκου. Χα, χα, από απόσταση χρονική είναι τραγικά τα πράγματα… Τώρα, ας πούμε, έχει ξαναγίνει διάσπαση γιατί αυτός ο νεότατος ο Φώτης Κουβέλης, που είναι εβομηνταφεύγα –πρέπει να είναι μεγαλύτερος σε ηλικία κι από τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου– έχει φιλοδοξίες να κάνει κι αυτός κόμμα. Που λες, για να μην πηγαίνουμε από το ένα θέμα στο άλλο, ο Βασίλης, που το ’ριξε στα ντραμς, ζει κι αυτός το δράμα του ΔΝΤ, με αποτέλεσμα να έχει κάνει ένα σωρό εμφυτεύσεις γενικά. Βασικά, όλοι εμείς που υπηρετούμε το rock, εγώ, ο Βασίλης, η Πέγκυ Ζήνα, θα έπρεπε να είχαμε βγει στη σύνταξη, αλλά είμαστε στα βαρέα και ανθυγιεινά που μας έβαλε η Πετραλιά. Με άλλα λόγια, είμαστε θύματα μιας ασφαλιστικής μεταρρύθμισης. Τι να κάνω, να παίζω με τον Βασίλη και τους Scorpions στα ορεινά της Γορτυνίας και να αφήσουμε τα κόκαλά μας εκεί πάνω; Ο Θεοδωράκης τα έκανε αυτά όταν ήταν πιτσιρικάς. Με την ευκαιρία, να πω ότι είχα δει τη συνέντευξη που είχε δώσει ο Μίκης στην… αυτή που ανοιγοκλείνει λάγνα τα μάτια της στους παρακαθημένους της, στη Φλέσσα. Στη δική μου περίπτωση ανοιγόκλεινε τα πόδια της…
Για μένα, δεν πρέπει να πάει κανένας στις εκλογές. Εκτός κι αν όταν ψηφίζεις ρίχνεις στην κάλπη και μια υπεύθυνη δήλωση που λέει «αποδέχομαι ότι είμαι μαλάκας και όλα αυτά τα ανοσιουργήματα που έχουν στηθεί γύρω μου».
Στις κάλτσες…
Κατάγομαι από κατατρεγμένη αριστερή οικογένεια. Να φανταστείς ότι ο εθνάρχης μας, αυτός ο «Γέρος της εργολαβίας», ο θείος του Κωστάκη του Καραμάν-Αλή, στο 80% των Ελλήνων, δηλαδή στους αριστερούς, δεν έδινε άδεια ούτε για μηχανάκι. Μ’ αυτά και μ’ αυτά, στην τρυφερή μου ηλικία υπέφερα πολύ. Μετά το πανεπιστήμιο έδωσα εξετάσεις και μπήκα στην Εθνική Τράπεζα για δυόμισι χρόνια ως διοικητικός στις συμφωνίες της Deutsche Bank με την Eλληνική Tράπεζα. Έκανα υπερπροσπάθεια, άντεξα όσο μπορούσα, κάποια στιγμή τα έκανα όλα στην τύχη, έπαθα αλλεργία, πρήστηκα κι έφυγα. Πάντως ήμουν συνεπής. Όπως ο τωρινός πρωθυπουργός μας. Στη διακαναλική συνέντευξή του –στον ύμνο δηλαδή στην κομματική και καναλική χούντα– έκανε μια ξερή προπαγάνδα υπέρ των υποψηφίων του ΠΑΣΟΚ ενόψει των δημοτικών εκλογών. Και υποχρέωσε και τα ιδιωτικά κανάλια να είναι εκεί… Αυτό δεν θα τολμούσε να το κάνει ούτε ο Παττακός. Με κάτι τέτοια ο κόσμος τσαντίζεται και λογικά θα του απαντήσει μέσα από τις… κάλτσες. Για μένα, δεν πρέπει να πάει κανένας στις εκλογές. Εκτός κι αν όταν ψηφίζεις ρίχνεις στην κάλπη και μια υπεύθυνη δήλωση που λέει «αποδέχομαι ότι είμαι μαλάκας και όλα αυτά τα ανοσιουργήματα που έχουν στηθεί γύρω μου». Στο «Mnimonium» λέω ένα τραγουδάκι με τίτλο «Άτεχνο, αλλά ζουμερό» με στίχους «αν δεν σπάσει το σπυρί με δρεπάνι και σφυρί, θα πνιγούμε μες στο πύον, στο κομματο-χαμαιτυπείον».
Τα κομματόσκυλα και οι ηγούμενοι
Ένα ακόμη point της παράστασής μου είναι ότι πρέπει να απαλλαγούμε άμεσα από τα κομματόσκυλα. Και όταν αναφέρομαι σε αυτά εννοώ όλων των κομμάτων, ανεξαιρέτως. Τα κομματόσκυλα στην ουσία είναι μια συμμορία 10.000 ανθρώπων οι οποίοι σιτίζονται, μεγαλώνουν και εξελίσσονται από τα κρατικά ταμεία, συντηρώντας μια αισχρή κατάσταση εις βάρος όλων των άλλων. Είναι ευκαιρία να βάλουμε κανονικούς ανθρώπους και να ξεκολλήσουμε. Κάπως έτσι απαλλάχθηκε από το ΔΝΤ η Αργεντινή. Ο όρος που μπήκε εκεί ήταν σε οποιαδήποτε λαϊκή κινητοποίηση να μη συμμετέχουν αυτοί που ήταν γραμμένοι φανερά ή κρυφά σε κάποιο κόμμα. Πέρα από την κομματική χούντα, παίζει βέβαια και η εκκλησιαστική χούντα, δύο «γεύσεις» της παλιάς βυζαντινής συνταγής που προστάζει το «για να γίνεις ηγούμενος πρέπει να σε γα**σει ο προηγούμενος».
Συλλέκτης δικαστικών αποφάσεων
Ενώ πάντα ήθελα να γίνω συλλέκτης πολλαπλών γυναικείων οργασμών, κατέληξα να είμαι συλλέκτης αθωωτικών αποφάσεων στα δικαστήρια όλης της επικράτειας. Στις 8 του Δεκέμβρη έχω ένα ακόμη δικαστήριο στη Λάρισα… Από την αρχή συνδύαζα την πρόζα, το θεατράλε με το μουσικό κομμάτι, είτε τσάμπα ως ερασιτέχνης σε διάφορους πολιτιστικούς χώρους είτε αργότερα σε μαγαζιά με επιδίωξη το βιοπορισμό. Από τότε μέχρι σήμερα ελάχιστα πράγματα έχουν αλλάξει στο σκεπτικό της δουλειάς μου. Και οι αλλαγές έχουν να κάνουν μόνο με την τεχνολογία. Και μια και λέω «τεχνολογία», έχω σιχαθεί τα βιντεάκια και το σχολιασμό τους στο διαδίκτυο, το οποίο για μένα αποτελεί μια υπερτιμημένη τηλεφωνική παρτούζα που παίρνει στο λαιμό του πολύ κόσμο και τους ευνουχίζει. Το βλέπω κι από τον 20χρονο γιο μου. Ελπίζω να βρω τρόπο να κρατήσω όσο μπορώ μακριά απ’ όλα αυτά την κόρη μου, που τώρα είναι 17 μηνών…