100% Τζιμάκος

Ανανεωμένος, με νέα θέματα και πολλή όρεξη, ο Τζίμης Πανούσης σαρώνει χωρίς συστολές τα... κατεστημένα μας, αναδεικνύοντας παράλληλα μια παραμελημένη, επαναστατική όψη του ροκ, σε μια μεγάλη αίθουσα, κατάμεστη από fan.

Ναι, φέτος στο πρόγραμμά του με τίτλο «Vasileros Bromas» (φράση που άκουσε από ένα μικροπωλητή στο Μεξικό και του άρεσε), ο Τζίμης μας επεφύλαξε νέα σκετς, νέα τραγούδια, νέα κλιπ και η πρόζα του είχε έκταση. Από την αρχή «προειδοποίησε» -όσους «δεν αντέχουν»- ότι θα βωμολοχήσει με το παραπάνω, για να το ευχαριστηθεί η ψυχή του. Και πήρε σβάρνα πολιτικούς, καλλιτέχνες, ιερατείο, πράγματα και καταστάσεις. Αυτό ακριβώς είναι που δικαιώνει, κατά τη γνώμη μου, και τη «συμπεριφορά» του Πανούση: ότι δεν αφήνει τίποτε απ' έξω, ούτε τον εαυτό του, ούτε την αθωότητα μιας παλιάς ελληνικής γραφικότητας («Στην απά, στην απά, στην απάνω γειτονίτσα, βρε παιδιά, τι μαλακίες ήταν αυτές») και -πολύ σημαντικό- ούτε τη «νεολαία» που όλοι την κανακεύουν ως κάτι ιερό στο όνομα της «αγνότητας» και του μέλλοντος που «υπόσχεται». Επίσης, η νευρωσική σχεδόν επικέντρωσή του στο σεξουαλικό πρέπει να ιδωθεί ως κατάδειξη της συνεχιζόμενης αιχμαλωσίας μας σε νόρμες που εντέλει δεν καταργήθηκαν με τις μεταπολεμικές ευρωπαϊκές επαναστάσεις, ιδιαίτερα από το '60 και μετά - σαν να μας λέει ότι η φυσικότητα στην ουσία δεν επήλθε ποτέ. Αυτή η αμφισβήτηση τον φέρνει, νομίζω, πολύ κοντά στον Φρανκ Ζάπα (όχι ως τεχνοτροπία, αλλά ως μουσική «ιδεολογία»), άποψη που ενισχύεται και από τον πολύ aggressive rock ήχο της μπάντας του. Άλλωστε, μια σημαντική πλευρά του ροκ υπήρξε πάντα η καταγγελία και η εξέγερση και όχι μόνον ο «έρωτας της μπαλάντας».

Στο πρόγραμμά του, λοιπόν, κάνει αντεπίθεση με εικόνες που σοκάρουν τους χριστιανούς (η Παναγιά η Κοτάρα, η αυγοκρατούσα, ο Ιησούς αίρων το πολυβόλον αυτού, με τις ευλογίες του Μπους) όπως έκαναν οι Ευρωπαίοι με τους μουσουλμάνους, μιλάει για τη βάση της Σούδας, τραγουδάει «χωρίς λιπαρά» με γούνα-φλοκάτη, δεν παραλείπει το «Ποια θυσία» (το ερμηνεύει με σοβαρότητα), κατεβαίνει όπως πάντα στα τραπέζια και ψαχουλεύει, παίρνει τηλέφωνα, φοράει αγκυλωτό σταυρό με... φαλλικές απολήξεις, και άλλα πολλά, ενώ συχνά μας στέλνει με ένα ροκ ήχο καθόλου εύπεπτο.
Ο Τζίμης δεν αποστρέφεται ούτε τις παραδόσεις ούτε την όποια συγκίνηση που μπορεί να ενυπάρχει στις εκφάνσεις του δημόσιου βίου. Είναι -και το δηλώνει- κατά της εμπορευματοποίησης των πάντων μέσα από την ποπ βιομηχανία του turbo καπιταλισμού, όπου όλα (πράγματα, προθέσεις και ιδέες) μετονομάζονται και μεταμφιέζονται σε κάτι άλλο προκειμένου να αποδώσουν χρήμα και εξουσία.
Και μια τέτοια προσέγγιση, ειδικά στον καιρό μας, μόνο μέσα από το χιούμορ και τη σάτιρα μπορεί να σταθεί ως τρόπος επικοινωνίας, αφού ο πολιτικός λόγος σχεδόν δεν υφίσταται παρά μόνο σε περιθώρια κι επιφυλλίδες.
Να γελάμε, λοιπόν, για να μη βάλουμε τα κλάματα - δεν θα χρησίμευε άλλωστε και σε τίποτα.

Χάρης Καλογερόπουλος
hkalogeropoulos@athinorama.gr

INFO
Luna Dark, Ιερά Οδός 30, 2103460377. Είσοδος με ποτό € 20, κρασί ανά δύο άτομα € 75, φιάλη ουίσκι € 140 και € 160 κομπλέ. Από Πέμπτη έως Σάββατο στις 10.30 μ.μ. Κυριακή στις 9.00 μ.μ.