http://www.mic.gr
Τζίμης Πανούσης - Πούστευε και μη ερεύνα
[opera, 2005]
Κοπέλες γυμνές μπρος και πίσω, αιδοία κλειστά στο έξοχο εξώφυλλο και κώλοι σφιχτοί στο πίσω μέρος. Αυτό κι αν είναι πραγματικό οπισθόφυλλο!!! Τι σχέση έχει η θεία ενανθρώπιση [Incarnation] μ' ένα έθνος επ' αυτοκινήτου [In Car Nation]; Ποια η ακριβής σύνδεση καντιανής φιλοσοφίας και αιδοιώδους αμπελοφιλοσοφίας; Ο Τζίμης ο τίγρης απαντάει στο οπισθόφυλλο. My favourite philosopher is Kant. Not the famous one, but your cunt. Απάντηση του κώλου θα πουν οι κακεντρεχείς, αλλά δε θα 'χουν πέσει έξω. Θα 'θελαν βέβαια να' χουν πέσει μέσα σε κάποιο απ' αυτά τα ωραία τριχωτά εφηβαία αλλ' αυτό είναι αλλουνού παπά ευαγγέλιο.
Στο δίπλωμα του εξώφυλλου φιγουράρει ο Τζιμάκος σαν αιδοιοδιψής ταλιμπάν με φόντο τρουλωτό και τουρλωτό σπίτι στην έρημο. Στον βίο αβίωτό του διαβάζουμε ό,τι του κατέβει και κλείνει με μια ευχή: «να μας έχει ο θεός γερούς να μπορούμε ν' αρρωστήσουμε». Αυτό είναι το έκτο βιβλίο του ΤζιΠα. Φαίνεται πως έχει πάρει πια το κολάι του συγγραφέως. Όλο κολλάει αυτό το παιδί που παίζει αιώνια με πεσσούς. Φαίνεται επίσης πως ο εκδότης του ήταν πολύ, μα πάρα πολύ, πιεστικός. Τόσο πολύ τον καταπίεσε ώστε τον ανάγκασε να βγάλει δυο βιβλία ταυτόχρονα. Μπράβο του.
Πριν αρχίσουμε, ο συγγραφέας ανθολογεί ένα χωρίο από την Αποστόλου Παύλου Α' Προς Κορινθίους Επιστολή [ιδ' 34-35]. Κατά τοιούτον τρόπον μας προϊδεάζει για το περιεχόμενο του παρόντος πονήματος. Κι όσοι είχαν κάποιες επιφυλάξεις για το που αναφέρεται ο πικάντικος τίτλος, μετά απ' αυτό μπαίνουν φόρα παρτίδα [και πατρίδα] στο νόημα. Ο Μπάμπης δεν χρειάζεται να μας δώσει καμιά απολύτως εξήγηση. Η Μπέμπα, η Σάσα και η Σία είναι της Χρυσοπηγής η τριανδρία.
Όλα όσα ακολουθούν στις μέσα σελίδες μοιάζουν με τυφώνα, με Κατρίνα εντ δη γουέηβς, με λαίλαπα, με καταιγίδα. Τα πάντα σατιρεί, που λέει κι ο ίδιος. Ποιος είδε τον Τζίμη και δεν τον φοβήθηκε. Ουαί τοις ρασοφορεμένοις! Ουαί κι αλίμονο ταις κρατικαίς, δικαστικαίς και κομματικαίς μηχαναίς. Ουουου και ουστ και πάλι ξανά μανά ουουου. Η κοσμικοεπιθετολογία και η απουσία ουσίας από τα ουσιαστικά στα οποία τα επίθετα αυτά επιτίθενται, στήνουν τρελό πανηγύρι κι άγριο αλισβερίσι. Τα έκτροπα παρεκτρέπουν και τον συγγραφέα μας. Τον κάνουν εξωφρενικό. Τον χτυπάνε στο ζοριλίκι, που λέει κι η Δέσποινα Στυλιανοπούλου.
Πρέπει να τελειώνουμε εδώ και τώρα με τις αδίστακτες χειροτονημένες λούγκρες και τους επίορκους συνεργάτες τους δικαστές και πολιτικούς, που μας έχουνε φέρει σ' αυτό το χάλι. Έχουμε καταντήσει η ακριβότερη χώρα του κόσμου με τους πιο φτηνούς ηγέτες. Οι μαϊμούδες της ιεραρχίας, της πολιτικής και της δικαστικής εξουσίας έχουνε ανέβει ψηλά και μας δείχνουν τα οπίσθιά τους.
Τι τους ακούτε; Τι τους κοιτάτε; Είναι ντροπή, πατριώτες, να τους ανεχόμαστε. Πρέπει να μπει βαθιά το μαχαίρι στον κώλο τους.
… μα δεν πειράζει είμαστ' εφτάψυχοι. Παμ-παράμ, παμ-παράμ!
Και για να εμπεδώνουμε καλύτερα τις αθρόες επιθέσεις του και τα πυκνά, συχνά αλληλοκαλυπτόμενα, νοήματα και θέματά τους/μας, ο Τζιμάκος χρησιμοποιεί τα τσιτάτα του εν είδει συνθημάτων σε τοίχους, τα γνωστά μας γκραφίτι. Μόνο που αυτά δεν είναι πραγματικά γραμμένα με σπρέι, είναι ψηφιακά ψεκασμένα πάνω σε κατάλληλα επιλεγμένες, αδειανές επιφάνειες. Το ύφος και το είδος των συνθημάτων - αποσταγμάτων αυτών ποικίλει και σε αρκετές περιπτώσεις έχει εξοκείλει και κινδυνεύει να πάθει κήλη. Αντιγράφω και περιγράφω.
Εμπρός για μια Ελλάδα Αρχαία, πάνω σε ηλιόλουστο τοίχο. Η ζωή τραβάει την ανηφόρα με σημαίες και με τα βούρλα που τις κρατάνε! σε εσωτερικό τοίχο σπιτιού, σαν άλλος edukator. Ο Συνασπισμός είναι η Γιουροβίζιον της πολιτικής, πάνω σε ξύλινη αυλόπορτα. Λευτεριά στις έγγυες, σε ξύλινη πόρτα στάβλου; Υστερικός υλισμός, πάνω σε καγκελόπορτα. Μίλαν-Κούντερα 5-0, πάνω σε ασοβάτιστο τουβλότοιχο. Σινούκ εν τω πολλώ το ευ! * Θάνος στους Μικρούτσικους # Από το Πασόκ στο χειρότερο - Μέσα Μαζικής Εξημέρωσης - Εδώ θα γίνει ο πανάθλιος τάφος σας - Νυν υπέρ Πάντων η Σιαγών - Χουντόδουλε φύγε!! Κι εν κατακλείδι OLA SKATA.
Η πληρότητα που νοιώθει ο αναγνώστης είναι πλήρης. Η εκτόνωση [ηθελημένη ή ακούσια] είναι τονωτική και καθαρτήρια. Οι κινηματογραφοφιλικές, ποδοσφαιροφιλικές και νεκροφιλικές αναφορές τσακίζουν κόκαλα. Δεν ξέρω αν πρέπει να χαρακτηριστεί θεάρεστο ένα τέτοιο ιδιόρρυθμο αποστολικό έργο. Αλλά σ' ένα σώου σίγουρα καραδοκούν πολλά περισσότερα.
Κώστας Γ. Καρδερίνης
16/10/2005