Δίφωνο (τεύχος ???)

LIVE - ΚΡΙΤΙΚΗ

Δίφωνο: Διασκεδάστε, η επανάσταση αργεί ακόμη

Αν δεν έχετε κλείσει τραπέζι, δεν υπάρχει λόγος να παραμείνετε (δυόμισι γεμάτες ώρες όρθιος στο μπαρ του βάθους, γιατί;). Επίσης, αν δεν έχετε «κλείσει» με το κεφάλαιο «επανάσταση», δεν υπάρχει ωσαύτως κανένας λόγος να επιμείνετε: ο Τζιμάκος - όσο και αν παραμένει ένας φύσει οξυδερκής κριτής των πάντων - δεν είναι πλέον παρά ένας επαγγελματίας που πουλάει την πραμάτεια του. Ανατρεπτική μεν, αλλά πραμάτεια. Κάποιες στιγμές μάλιστα το όλο εγχείρημα ακούγεται μονότονα γνώριμο... Για πολλοστή φορά, φέρ' ειπείν, επιστρατεύεται η ακούσια συνδρομή του Ακατανόμαστου-Γιώργου Νταλάρα, ο οποίος στο πρόσωπο του Στέφανου Δούρου βρίσκει έναν φωνητικά και φυσιογνωμικά εντυπωσιακό σωσία (χαρά ο Ακατανόμαστος...). Από την άλλη, για νιοστή σεζόν, πλαστικά πέη, εφηβικά καλαμπουράκια και οι γνωστές τηλεφωνικές φάρσες του Τζ. Πανούση κάνουν κατάληψη σε ένα μέρος του προγράμματος. Μικρό, ευτυχώς. Διότι υπάρχουν και οι στιγμές που ο καλλιτέχνης πραγματικά σολάρει: όταν διαβάζει τις σουρεαλιστικές προτάσεις του περί ποίησης, όταν με μια γλύκα ζηλευτή «κάνει παιχνίδι» με τον κόσμο ανάμεσα στα τραπέζια, όταν η γιγαντοοθόνη προβάλλει τις βιντεοδημιουργίες του, όταν τα βάζει με τον κ. Αρχιεπίσκοπο.

Σ' αυτές τις καλές στιγμές προσθέστε την παρουσία των μουσικών που χρόνια τώρα συντροφεύουν με γνήσιο ηλεκτρικό ροκ τον Τζ. Πανούση. Και αφαιρέστε τάχιστα στιγμές όπως εκείνη στο ποτ πουρί με διάφορα δημοφιλή άσματα, κατά την οποία ο μεν καλλιτέχνης υπενθυμίζει ότι το «Ένα όμορφο αμάξι με δυο άλογα» μεσουρανούσε μες στην καραχούντα, το δε κοινό χαμπάρι δεν παίρνει και χαχανίζει μερακλωμένο.

Στο «Αλσος», δεν υπάρχει περίπτωση, θα διασκεδάσετε. Χωρίς περιττούς προβληματισμούς. Ή μάλλον, με όσους χρειάζεται ο Τζιμάκος για να παραμείνει πιστός στην εικόνα του.

Τατιάνα Καποδίστρια