ΤΑ ΝΕΑ, 21 Δεκεμβρίου 1996

Βιβλιο-κριτική

Βιβλίο - χάπενινγκ από τον Τζίμη Πανούση

Ξύστε και... διαβάστε

«Επειδή είναι δύσκολο να πάρεις το κάρμα στα χέρια σου, πάρε το κέρμα και ξύσε τις επόμενες έξι σελίδες. Εδώ αποκαλύπτεται η αμφίδρομη επικοινωνιακή ιδιότητα της "Υγιεινής Διαστροφής" (Interactive Book), για να γίνει ο παθητικός αναγνώστης, ενεργητικός παίχτης».

Ο Τζιμάκος είναι εδώ και με τον σαρκασμό του δεν αφήνει τίποτα όρθιο.

Για να υπογραμμίσει τα είκοσι και πλέον χρόνια παρουσίας του στον καλλιτεχνικό στίβο, ο πάντα προκλητικός Τζίμης Πανούσης βάζει όλον του τον εαυτό, τον πιο αστείο, τον πιο «βρώμικο», τον πιο πνευματώδη, τον πιο σαρκαστικό, τον πιο ειρωνικό, τον πιο ασυγκράτητο, αλλά και τον πιο ευάλωτο, σε ένα βιβλίο- χάπενινγκ. Το πρώτο βιβλίο με ξυστές σελίδες!

Είναι το Άλμπουν (και όχι Άλμπουμ, παρακαλώ, καθώς «άλμπουν» είναι η πυξίδα της άγονης γραφής) με τίτλο «Υγιεινή Διαστροφή», που κυκλοφορεί τη Δευτέρα από τις εκδόσεις «Opera» και υπόσχεται α-πο-λαυ-στι-κές στιγμές στους θιασώτες του στυλ Πανούση. Συνοδεύεται μάλιστα και από το, συλλεκτικό κάποτε, CD των «Μουσικών Ταξιαρχιών».

Παιχνιδιάρικο, σχεδιασμένο με κέφι από τον Χρήστο Πικριδά, περιλαμβάνει όλα τα τραγούδια του από την εποχή των «Μουσικών Ταξιαρχιών» («όχι άλλα τραγούδια για το μέγα πλήθος / τσιχλοτραγουδάκια / χωρίς μαγκιά και ήθος / όχι άλλα τραγούδια για μικρομεσαίους / ελεύθερους κι ωραίους») εικονογραφημένα από τη ζωγράφο Λυδία Βενιέρη. Κι ακόμα, δέκα συνεντεύξεις του από το '85 μέχρι το '93 σε εφημερίδες και περιοδικά («Είμαι τεραστίων διαστάσεων πυρκαγιά»), αλλά και ένα γκάλοπ που έγινε στο κλαμπ «Μετρό» και πληροφορεί τον αναγνώστη με χιούμορ για την ταυτότητα του κοινού του Τζίμη. Αλλά δεν είναι μόνο αυτά. Είναι και τα δώδεκα έγχρωμα ολοσέλιδα ξετσίπωτα κολάζ του, που ειρωνεύονται κι αυτά τις αδυναμίες μας. «Έπρεπε να αποδείξω με αληθοφάνεια ότι αγοράζω πορνοπεριοδικά για καλλιτεχνικούς λόγους», λέει ο Τζιμάκος, παρουσιάζοντας π.χ. τη «Νίκη του φαλλοκράτη» με τις εξής συστάσεις: «Έργο της πρώτης περιόδου της συζύγου του καλλιτέχνη». Είναι τέλος και οι «ξυστές σελίδες» με τα κρυμμένα λόγια τους και... το σασπένς τους. Διότι για να τις ξύσει κανείς χρειάζεται αρκετές ώρες. Οι πρώτες απόπειρες, πάντως, αποκαλύπτουν σοφές ρήσεις, όπως: «Οργανισμός Ηνωμένων Εχθρών» ή Φασόν Victims (=τα θύματα του φασόν), αλλά και πολλά άλλα σχετικά με τη μικρότητα, την αθλιότητα, την υποκρισία, τον τραγέλαφο και το κωμικοτραγικό της καθημερινότητας διακεκριμένων και μη, στη μικρή μας χώρα.

Για το κλείσιμο, ο Τζιμάκος έχει προβλέψει ένα πτυσσόμενο πόστερ που αποτυπώνει την προσπάθεια του να αυτοστραγγαλιστεί με μια «βρώμικη» πάντα εικόνα στο μυαλό. Και, τέλος, ένα εξομολογητικό λακωνικό πορτρέτο του, όπου μας πληροφορεί πως φιλοδοξεί «να γίνει ένας σωστός άνθρωπος», τον ξετρελαίνει «το αχαλίνωτο σεξ», τον απωθεί «ο καπιταλισμός» και πως κρυφή του λαχτάρα είναι «η επανάσταση». «Γιατί είμαι αυτός που είμαι;» ρωτάει καταλήγοντας τον εαυτό του, που... απαντά: «Διότι έχω στραβιά μύτη και είμαι παχύς».

Μικέλα Χαρτουλάρη