Ο τυχερούλης

Έπιασε τη κορούλα της η θεία Πηνελόπη
απάνω στο κρεβάτι της μια Κυριακή πρωί
κι ήταν η ξαδέλφη μου χωρίς το νυχτικό της
κι ήταν η ξαδελφούλα μου, καλέ, χωρίς βρακί

Και με τον κούκλο το Τυχερούλι πάνω-κάτω αχ αχ αχ
έκανε μόνη το τραλαλά

Νευρίασε η θεία μου κι έγινε μπαρούτι
κι άρπαξε απ' τα μαλλιά την άτακτη Βιβή
και το 'πε και το απόγευμα στο θείο Παναγιώτη
κι έγινε συμβούλιο με θέμα τη μικρή

Εγώ σου τα λεγα γυναίκα πως τα περιοδικά
θα της το μάθουν το τραλαλά

Αντέδρασε η θεία μου λέγοντας δυνατά
Α, μην ρίχνεις τις ευθύνες μας στα περιοδικά
Νευρίασε ο θείος μου και άρχισε καυγάς
Κι έτσι το θέμα έληξε κάπως προσωρινά

Και η Βιβή με τον Τυχερούλη μόλις φεύγει η μαμά
αρχίζει πάλι το τραλαλά

Παρόλο που είναι όμορφη και πάντα ωραία ντυμένη,
αλλοίμονο η ξαδέλφη μου, με αγόρια δε πηγαίνει
κι όταν τη ρώτησε η μαμά γιατί είναι θλιμμένη
της λέει:

Ο Τυχερούλης δε με αγαπάει μου το είπε καθαρά
με θέλει μόνο για τραλαλά