Ποπ & Ροκ Απρίλιος 1984, τεύχος 74

Ο ΤΖΙΜΑΚΟΣ ΟΙ ΜΟΥΣΙΚΕΣ ΤΑΞΙΑΡΧΙΕΣ

Περιμένοντας στην ουρά για τον έλεγχο των εισιτηρίων της πτήσης για Παρίσι, απ' όπου θα συνέχιζα για τη Νίκαια που έδιναν συναυλία οι Scorpions, κάτι σκληρό με ακούπησε πίσω χαμηλά. Γύρισα ενοχλημένη και με έκπληξη αντίκρυσα τον Τζιμάκο απ' τις Μουσικές Ταξιαρχίες να μου δείχνει ένα μπουκάλι, όχι κονιάκ όπως στη διαφήμιση, αλλά ούζο, που αρχίσαμε να το πίναμε μετά από λίγο καθισμένοι δίπλα-δίπλα στο αεροπλάνο. Δεν μπορούσα βέβαια ν' αφήσω ανεκμετάλλευτη μια τέτοια ευκαιρία. 'Ανοιξα το μαγνητοφωνάκι μου και άρχισα τις ερωτήσεις:

- Ποιος καλός άνεμος σε στέλνει στο Παρίσι;
- Ο άνεμος των απαιτήσεων των πολυεθνικών εταιριών και λόγοι αναψυχής. Πηγαίνω δηλαδή με δύο ιδιότητες. Σαν τουρίστας και σαν πλασιέ. Τουρίστας είμαι έτσι κι αλλιώς όπου κι αν βρίσκομαι. Στο συγκεκριμένο ταξίδι θα πλασάρω κάτι τραγούδια ευρωπαϊκών προδιαγραφών γι 'αυτή τη ρημάδα την καριέρα στην ευρώπη που είναι ο εφιάλτης πολλών Ελλήνων καλλιτεχνών απ' τη Μοσχολιού μέχρι του Captain - Nefos. Γι' αυτό κουβαλάω μαζί μου και τα ούζα. αλλιώς σε αντιμετωπίζουν άμα τους πας κάτι.

- Υπάρχει κάποια συγκεκριμένη πρόταση; Έχουν ακούσει τίποτα τραγούδια; 'Η εσύ θα κάνεις την πρώτη επαφή;
- Όχι δεν έχουν ακούσει τίποτα, άλλα έχω μαζί μου κάτι συστατικές επιστολές που γράφουν ότι είμαι σοβαρός νέος, ότι δούλευα στην εθνική τράπεζα κλπ. Αυτά είναι που μετράνε στο Παρίσι. 'Αλλωστε και γαλλικά ξέρω, και πιάνο ξέρω... Κάπου θα βολευτώ.

- Αν κατάλαβα καλά σκέφτεσαι να εγκαταλείψεις την Ελλάδα; Θα μπορέσεις να αναπτύξεις αυτή τη ζεστή σχέση που είχες με τους Έλληνες ακροατές και με τους Παριζιάνους; Νομίζεις ότι μπορείς να προσαρμοστείς;
- Όχι κορίτσι μου, προς Θεού!! Και να θέλω να εγκαταλείψω την πατρίδα μας μάταιος κόπος! Ξεχνιέται πρώτη γυναίκα που πρωτοέκανες έρωτα; 'Αλλωστε το λέω και σε ένα τραγούδι μου: "Ελλάδα σ' αγαπάω και μ' αρέσεις όπως στις γυναίκες ο Αλέν Ντελόν..." Όπου και να πας η Ελλάδα σε πληγώνει. Βλέπεις αύτο το σακουλάκι που έχω κρεμασμένο στο λαιμό μου; Χώμα ελληνικό έχει μέσα απ' την αμμουδιά του Paradise στη Μύκονο. Ύστερα τα προβλήματα προσαρμογής δεν είναι τόσα τραγικά. Οι Ευρωπαίοι ακροατές απ΄ όσο ξέρω είναι πολύ καλόβολοι. Δεν έχουν μεγάλες απαιτήσεις, δεν καταλαβαίνουν και πολλά πράγματα αφού είναι μόνιμα μεθυσμένοι, περιμένουν να τελειώσεις, χειροκροτούν και φεύγουν. Βασικά όμως οι λόγοι της ευρωπαϊκής μου προσπάθειας για σταδιοδρομία δεν είναι ούτε καλλιτεχνικοί ούτε οικονομικοί. Είναι καθαρά ιδεολογικοί. Έχω χρέος να διαδόσω παγκόσμια τη φιλοσοφική μου κοσμοθεωρία κσι μέσα από τραγούδια και μέσα από βίντεο, ακόμα και το ύστατο μέσο της προσωπικής θυσίας.

- Θα μπορούσες με λίγα λόγια να μου πεις γι' αυτή την φιλοσοφική θεωρία, αν δεν μου κάνεις βέβαια πλάκα;
- Όχι ότι δεν σου κάνω πλάκα, αλλά να σου πω και λίγα πράγματα γι' αυτή την προσπάθεια που κάνω για τη φιλοσοφική μας ανασυγκρότηση. Ξεκινάω λοιπόν απ' την απλή ερώτηση: "Πού βαδίζομεν κύριοι;" Ζούμε σε μια εποχή που καταρρίπτονται συνεχώς οι αξίες. Οι ιδεολογίες μας εγκαταλείπουν η μια μετά την άλλη. Η οικογένεια, το κύτταρο αυτής της κοινωνίας, καρκινοβατεί. Οι νεόπλουτοι δεξιοί κυττάνε πως να τ' αρπάξουνε. Οι αριστεροί σου λένε "εμείς μαλάκες είμαστε;" και τ' αρπάζουνε κι αυτοί. Οι ολυμπιακοί και οι παναθηναϊκοί αμετακίνητοι στις θέσεις τους... Με λίγα λόγια αδιέξοδο. Κάτι μικρές τρύπες διαφυγής που παρουσιάζονται τις βουλώνουνε κι αυτές με ηρωίνη, βάζουνε και κνίτες με πολιτικά να τις φυλάνε και μένουμε που λες να κτυπάμε το κεφάλι μας στον τοίχο.

- Εγώ σε ρώτησα για την καινούρια σου φιλοσοφική θεωρία και σε παρακαλώ τράβα το χέρι σου απ' το φουστάνι σου.
- Εντάξει. Είναι απλό και μεγαλοφυές συνάμα. Πρόκειται για την μεγάλη ιδέα του "All Together" διατυπωμένη στα αγγλικά για να έχει μια παγκοσμιότητα. Η έννοια δηλαδή του "όλοι μαζί ενωμένοι" βελτιωμένη με την φιλοσοφική θεωρία του "no problem" δηλαδή (1) να μας έχει ο Θεός καλά (2) δόξα τω Θεώ (3) θάρθει άσπρη μέρα και για μας (4) κάντε υπομονή κλπ. Με λίγα λόγια όλοι μαζί ενωμένοι αιστρεοί, δεξιοί, πλούσιοι, φτωχοί, άσπροι, μαύροι, ομοφυλόφιλοι, αμθρωποφάγοι... όλα εδώ θα μείνουνε.

- Ας τ' αφήσουμε τώρα αυτά και κοντά τα χέρια σου. Πες μου τι γίνεται με τις Μουσικές Ταξιαρχίες.
- Δεν ξέρω πόσοι το έχουνε καταλάβει, οι Μουσικές Ταξιαρχίες είναι μια μπλόφα. κάτι δηλαδή πήγαινε να γίνει, αλλά άμα δεν υπάρχει υποδομή δεν γίνεται τίποτα. Γίνανε προσπάθειες να λειτουργήσει το συγκρότημα και με άμεση δημοκρατία και με δημοκρατικό συγκεντρωτισμό χωρίς αποτέλεσμα. Αφού η μοναδική δουλειά που γίνεται συλλογικά είναι η ενορχήστρωση των τραγουδιών που γράφω εγώ που έχω την ευθύνη και για όλα τα υπόλοιπα, δεν μας έμενα παρά το σύστημα της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας, του ΚΥΝΟβουλευτισμού με όλα τα επακόλουθα π.χ. οι διαρροές. Να φεύγει δηλαδή κάποιος όπως έφυγε ο Μπουλούκος από το ΠΑΣΟΚ. Απ' την άλλη βέβαια δημιουργήται κι ένας υγιείς θεατρικός πυρήνας άσχημων γυναικών με την επωνυμία "το θέατρο του κώλου". Βέβαια είναι ακόμα νωρίς για περισσότερες λεπτομέρειες.

- Αχ! Ναι! Αγόρι μου!... Παντρεμένος είσαι;
-Δεν έχει σημασία μωρό μου. Έλα γλύκα μου... Πώς σε λένε;

- Εμμανουέλα... Σιγά συγκρατήσου θα γίνουμε ρεζίλι... Πάρε το χέρι σου απ' το στήθος μου μας βλέπουν. Πάω στην τουαλέτα. Έλα και συ μετά από λίγο...
- Πήγαινε... Εγώ θα καθίσω να διαβάσω το πρόγραμμα της πολιτιστικής αποκέντρωσης του ΠΑΣΟΚ γιατί ζαλίζομαι.

- Νόμιζα πως οι Μουσικές Ταξιαρχίες είναι ξενέρωτες. Στην τουαλέτα όμως του αεροπλάνου ανακάλυψα το μυστικό της επιτυχίας που μ' έκανε να φωνάξω "Scorpions Go Home!".

Εμμανουέλα Φαράκου