ΤΖΙΜΗΣ ΠΑΝΟΥΣΗΣ

Υγιεινή Διαστροφή

«Είμαι υπέρ της μονογαμίας!!!
Η πιο υγιεινή διαστροφική σχέση είναι ο γάμος!!!»

Υγιεινή Διαστροφή ο τίτλος του καινούριου σου βιβλίου, στο εξώφυλλο η βέρα του γάμου σου με το όνομα της γυναίκας σου. Τελικά είσαι υπέρ της μονογαμίας και αποτάσσεσαι τη σεξουαλική επανάσταση και το αχαλίνωτο σεξ;
«Ωχ! Εδώ με πιάνεις [γελάει]. Είμαι υπέρ της μονογαμίας!»

Δηλώνεις μονογαμικός;
«Μουνογαμικός. Μουνογαμικός. Αυτό περνάει [γελάει].»
[Off ήχος: Χτυπάει το τηλέφωνο].
«Τηλέφωνο. Η γυναίκα μου θα 'ναι. Λοιπόν είμαι υπέρ της μονογαμίας, μόνο με μία γυναίκα... [Στρέφεται προς το τηλέφωνο χωρίς να το σηκώσει] Ναι, εντάξει θα 'ρθω. ...λοιπόν, η υγιεινή διαστροφή έχει ως σήμα κατατεθέν τη βέρα. Δηλαδή η πιο υγιεινή διαστροφική σχέση είναι ο γάμος. Και επειδή σημαδεύει τη γενιά μου όσο και τις προηγούμενες γενιές και τις επόμενες μέχρι κάτι να αλλάξει, γι' αυτό το έβαλα εξώφυλλο στο βιβλίο μου. Από το βιβλίο αυτό περιμένω να βγάλω δέκα εκατομμύρια! [γελάει]»

Με πέντε δε συμβιβάζεσαι;
«Όχι πέντε, έχω έξοδα!»

Album διευκρινίζεις μέσα στο βιβλίο είναι η πυξίδα της άγονης γραφής. 'Εχεις την αίσθηση της στειρότητας γύρω σου; Της άγονης γραφής, του άγονου λόγου;
«Κοίτα να δεις. Ποτέ δεν πίστεψα ότι όλα αυτά που κάνω εγώ και που κάνουν και άλλοι του ίδιου φυράματος... Πάντα έχω την αίσθηση ότι δεν έχουν καμία αξία, δεν έχουν καμία ουσία. Κάπου αλλού βρίσκεται η ουσία, και στο ψάξιμο της άλλης ουσίας φτιάχνουμε διάφορα πράγματα. Αλλά πάντα έχω αυτό το άγονο, που λέω, η άγονη γραφή, ο άγονος λόγος, δεν οδηγεί πουθενά. Το να ξεχωρίζει ένας και να λέει στους άλλους που κάθονται και τον ακούν από κάτω, εμένα δε μου λέει τίποτα. Αναγκάζομαι και το κάνω, επειδή οι καταστάσεις είναι τέτοιες, αλλά αν έχεις προσέξει και σε παραστάσεις πάντα προσπαθώ να κατέβω κάτω, δεν μπορώ να είμαι πάνω, επειδή αισθάνομαι...»

...Θέλεις να είσαι μαζί με του άλλους.
«Ναι, θέλω να είμαι μαζί με τους άλλους. Ή όλοι ή κανείς, που έλεγε και ο Μπρεχτ.»

Και τι είναι αυτό που σε σπρώχνει να γράφεις και να εκδίδεις βιβλία;
«Ο νταβατζής μου! [γελάει]. Πάντα έτσι γίνεται, και το αρχαιότερο επάγγελμα δεν είναι η πουτάνα, είναι ο νταβατζής. Δηλαδή πάντα κάποιος έσπρωξε κάποιον. Δεν μπορώ να πω όχι. Αυτό είναι και το... ελλάτωμα, το οποίο όμως έχω καταφέρει και το έχω μετατρέψει ως προτέρημα. Δεν μπορώ να πω όχι, και αναγκάζομαι από τις διάφορες προτάσεις να απορρίπτω όσες μπορώ, αλλά όλες δεν μπορώ να απορρίψω και έτσι γίνεται κάτι. Αποτελεί ευγένεια δηλαδή [γελάει]. 'Εχω μια έμφυτη ευγένεια. Αυτό είναι το χαρακτηριστικό μου!»

Στο οπισθόφυλλο κάθεσαι σε καρέκλα δικτυωμένος, με μαύρα cyber γυαλιά. Γιατί; Εχεις τίποτα με το internet και την κυβερνοκουλτούρα;
«Όχι, μ' αρέσουν αυτά. Μ' αρέσουν πολύ αυτά, τα θεωρώ επικίνδυνα και ενδιαφέροντα ταυτόχρονα. Εχω μια σχέση φετιχιστική με το ποντίκι το πλαστικό, επειδή απεχθάνομαι τα ποντίκια τα ζωντανά, έχω αναπτύξει μια πολύ καλή σχέση με το πλαστικό το ποντίκι, το οποίο είναι και καλωδιωμένο, είναι ήσυχο, δε δαγκώνει και σε αποχαυνώνει. Αυτήν την ντάγκλα που λέμε, την virtual ντάγκλα, μ' αρέσει δηλαδή αυτή η digital, αυτό το παιγνίδι. Σαν μπαλάκι του σκουός αισθάνομαι να με βαράει κάποιος. Το μηδέν και το ένα. 'Ενας τύπος είναι το μηδέν, ο άλλος είναι το ένα. Τα άλλα νούμερα προσπαθώ να τα προσεγγίσω πιάνοντας νούμερα θεατρικά ή νούμερα τραγουδιστικά. Αυτή την περίοδο είμαι στο εφτά.»

Το βιβλίο σου το αφιερώνεις στον Άρη τον κόκκινο πλανήτη. Για μερικούς ο Άρης είναι ο θεός του πολέμου, η καταστροφή, ο θάνατος, το τέλος... για άλλους ο εποικισμός του είναι η διατήρηση, η μετεξέλιξη του ανθρώπινου είδους, η ζωή, η συνέχεια... Τι απαντάς;
«Οτι ο Άρης είναι ο γιος μου βασικά [γελάει]. Και όλα τα βιβλία τα αφιερώνω σ' αυτόν με διάφορα προσχήματα. Το πρώτο μου βιβλίο είναι αφιερωμένο στον Άρη Βελουχιώτη και Θεσσαλονίκης, το δεύτερο στον Άρη το θεό του πολέμου, το τρίτο στον Άρη σκέτο και τώρα στον κόκκινο πλανήτη. Το επόμενο θα είναι στον 'Αρη την πρώτη αποικία της γης. θα αργήσω να βγάλω το επόμενο [γελάει].»

Το βιβλίο σου περιέχει στίχους από τραγούδια σου, γκάλοπ, συνεντεύξεις, «ξύστε και διαβάστε», κολάζ. Σε ποιο συνιστάς ιδιαίτερη προσοχή και γιατί;
«Στο ξύσιμο. Στο ξύσιμο, Επειδή υπάρχει αυτή η interactive σχέση που έχει ο συγγραφέας με τον αναγνώστη, επανέρχομαι σ' αυτό που σου 'πα στην αρχή, ότι με ενοχλεί αυτό ο ρόλος τού να ξεχωρίζω, ντρέπομαι, δεν ξέρω, δε μ' αρέσει, δε μ' αρέσει αυτό που κάνω, θέλω να 'μαι μέσα, όμως έχω και μια αγοραφοβία, και μ' αρέσει να συμμετέχει, δηλαδή να γίνει ο παθητικός αναγνώστης ενεργητικός παίκτης. Να κουράζεται. Παλιότερα τα βιβλία, που δεν το 'χουνε τώρα, όπως ήταν και το πολυτονικό που ήταν πολύ σημαντικό, θυμάσαι μέσα ήταν κολλημένες οι σελίδες και τις σχίζαμε, παίρναμε ένα μαχαίρι, δηλαδή είχε μια... να 'χει και μια σωματική επαφή ο άλλος, δηλαδή να κουράζεσαι και λίγο, να γυμνάζεσαι. Είναι ένα βιβλίο γυμναστική-ασκήσεις. Κάτι σαν Ελένη Πετρουλάκη στο πιο κουλτουριάρικο.»

Το cd που περιέχεται στη συσκευασία του βιβλίου σου περιέχει παλιά ακυκλοφόρητα τραγούδια των Μουσικών Ταξιαρχιών με τίτλους όμως από κινηματογραφικές ταινίες. Γιατί αυτό;
«Ετσι μ' άρεσε. Συνήθως όταν φτιάχνω κάτι, ένα βιβλίο, ένα δίσκο, ένα τραγούδι, οτιδήποτε, πρώτα βρίσκω τον τίτλο και μετά προχωράω στο υπόλοιπο. Δηλαδή μ' ενδιαφέρει πάρα πολύ το αμπαλάζ του πράγματος. Και παλιά όταν έπαιρνα δώρα, πιο πολύ μ' άρεσε το κουτί, η συσκευασία, παρά το τι έβρισκα μέσα. Προτιμούσα να μην το ανοίξω, γιατί μ' άρεσε το απ' έξω. Τώρα στην περίπτωση αυτή έβαλα τους τίτλους μετά. 'Εφτιαξα τα τραγούδια χωρίς τίτλους πρώτα και τους έβαλα μετά. Υπήρχε ένα θέμα λογοκρισίας τότε. 'Ηθελα να 'ναι λίγο ξεκάρφωτα. Δηλαδή να μη φαίνεται απ' έξω τι έχει μέσα [γελάει].»

Παραπλανητικό δηλαδή;
«Ναι [γελάει].»

Οχι ότι είχες κάποια ιδιαίτερη προτίμηση στις συγκεκριμένες ταινίες ή τους σκηνοθέτες;
«Πάντα ο κινηματογράφος είναι στα ενδιαφέροντά μου, μ' αρέσει πολύ.»

Πιστεύεις ότι η Ελλάδα έχει διαβρωθεί από την δυτική κουλτούρα;
«Οχι, δεν μπορούν να το καταφέρουν αυτό, γιατί η Ελλάδα ζει υπόγεια, η Ελλάδα με το ένα λάμδα λέω, η ΕΛΑΣ, η ένδοξη ελληνική αστυνομία, με τη χωροφυλακή παλιότερα, που δυστυχώς έχει καταργηθεί και θέλω να καταγγείλω αυτό με την ευκαιρία της συνέντευξης που κάνω. Θα μεγαλουργήσει πιστεύω και πάλι ο ελληνισμός, όταν θα γυρίσουμε σε πατροπαράδοτες αξίες, σε ήθη και έθιμα παλαιότερα, να αλλάξουμε όλες αυτές τις βλακείες που ζούμε, τα Κλικοπαρμένα αυτά, με τις αδελφές, τις νοσοκόμες, τις πάπιες. Είναι ξενόφερτα όλα αυτά.»

Ποια είναι τα μελλοντικά εκδοτικά σου σχέδια, ετοιμάζεις κάτι καινούριο;
«Τώρα ετοιμάζω Βουλγάρες! Ήδη τώρα έχω ξεκινήσει την προεργασία. Ασχολούμαι με την φωτογραφία. Φωτογραφίζω Βουλγάρες. Για άλλους λόγους το κάνω. Τέλος πάντων. Θα υπάρχουν είκοσι δύο κοπέλες από τη Βουλγαρία. Φρέσκο πράγμα που έρχεται τώρα. θα κατέβει όλη η Βουλγαρία, ετοιμαζόμαστε [γελάει]. Και θα 'χει... μου διηγούνται κάποιες εμπειρίες τους και κάνω και ένα σχόλιο εγώ σε κάθε κοπέλα που φωτογραφίζω. το βιβλίο είναι τολμηρό πολύ. Δηλαδή έχει μέχρι εντόσθια [γελάει].»

Φέτος, μετά από δεκαεπτά συνεχή έτη εμφανίσεών σου στη μουσική σκηνή αποφάσισες να απέχεις. Γιατί;
«Κουράστηκα [γελάει]. Όχι. Το θέμα είναι ότι δεν το βλέπω σαν επάγγελμα αυτό και δεν μου έκανε αίσθηση έτσι φέτος να κάνω κάτι. Τώρα βέβαια όλα παίζονται. Αύριο δηλαδή μπορεί να ξεκινήσω. η ουσία είναι ότι κάθε χρόνο από τη χρονιά που ξεκίνησα έλεγα ότι είναι η τελευταία, δεν ξαναπαίζω. Τώρα το 'χω παρατραβήξει, έχει περάσει λίγος καιρός. Αλλά μπορεί αύριο να ξεκινήσω. Δεν είμαι τύπος που παίρνει αποφάσεις. Ανάλογα πως θα κάτσει. Μπορεί να μαζευτούμε παρέα λίγα άτομα να το κάνουμε. Με τον Νταλάρα έχω μια συνεργασία, στο καινούριο..., στην εκκλησία που έχει κάνει ο Γιώργος κάτω, να τελειώσουν τώρα, δηλαδή μετά το Πάσχα, να φύγουν οι εσπερινοί και αυτά της Μεγάλης Εβδομάδας και θα πάμε μετά. Υπάρχει μια περίπτωση συνεργασίας εκεί. Συζητάω με την Λίτσα Διαμάντη. Δηλαδή υπάρχουν προτάσεις. Θα δούμε.»

Υπάρχουν όνειρα που βλέπεις και ξαναβλέπεις στον ύπνο σου;
«Αυτά που βλέπουν και οι περισσότεροι. Σεξουαλικά κυρίως, εφιάλτες, έχω δει να συνουσιάζομαι με τον Χαρδαβέλλα, με τον Τράγκα που ήταν και εμπειρία τραυματική, γιατί ήταν εγχειρισμένος στα όνειρα ο Τράγκας, ήταν κοριτσάκι παλαιότερα. Ιζαμπέλ τη λέγανε. Βλέπω και τέτοια όνειρα, βλέπω και τηλεοπτικού περιεχομένου. Τη Ρούλα να διαβάζει Χάιντεγκερ και τέτοια.»

Τι έχεις να πεις στους φίλους και θαυμαστές σου που τόσα χρόνια εθίστηκαν στο θέαμα-ακρόαμά σου και φέτος δε θα 'χουν την τύχη να σε δουν;
«Ότι να με πιέσουν λίγο ακόμα [γελάει] και θα το κάνω!»

Μίμης Τσακωνιάτης