Τζίμης Πανούσης: Παραθρησκευτική οργάνωση το ΚΚΕ, μέρος του Συστήματος ο Τσίπρας, ακόμη χειρότερος ο Μητσοτάκης…

Ο σύγχρονος «Τρυγαίος» περνάει... γενεές δεκατέσσερις σε πολιτικό σύστημα και ΜΜΕ και «βλέπει» ανατροπή και τελική επικράτηση της πλειοψηφίας των λαϊκών ανθρώπων

kavalapost.gr - 16|07|2017

Ο ανατρεπτικός Έλληνας καλλιτέχνης «βγαίνει» φέτος το καλοκαίρι σε μια διαφορετική, από ό,τι τον έχουμε συνηθίσει, περιοδεία. Ο Τζίμης Πανούσης «ντύνεται» Τρυγαίος και με «όπλο» τον καυστικό, «σκληρό» αλλά και πάντα επίκαιρο Λόγο του Αριστοφάνη κοινωνεί τη σάτιρά του για αυτά που ζούμε τώρα.

Κρατώντας τον κορυφαίο ρόλο στην αντιπολεμική αριστοφανική «Ειρήνη» στην πιο φιλόδοξη παράσταση του καλοκαιριού που παρουσιάζει το Εθνικό Θέατρο και την οποία θα έχουμε την ευκαιρία να απολαύσουμε κι εμείς το Σάββατο 29 Ιουλίου 2017 στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Φιλίππων, ο Τζίμης Πανούσης παραχώρησε συνέντευξη στον δημοσιογράφο Νίκο Χαζαρίδη.

Ο Αριστοφάνης ήταν η αφετηρία. Κι από εκεί, με περισσή ευκολία αλλά και… ευστοχία, ο δημοφιλής τραγουδοποιός και περφόρμερ «πέρασε» στο σήμερα, σχολιάζοντας τους πάντες και τα πάντα.

Μιλώντας αρχικά για την παραγωγή της «Ειρήνης», ο Τζίμης Πανούσης θυμήθηκε την πρώτη του εμφάνιση στο κοίλο του αρχαίου θεάτρου των Φιλίππων, 30 χρόνια πριν…

[…] H προσπάθεια που κάνουμε είναι πράγματι δύσκολη… Ξεκινάμε 21 και 22 Ιουλίου από την Επίδαυρο και αμέσως μετά, στις 29 Ιουλίου ανεβαίνουμε στους Φιλίππους. Εγώ προσωπικά θα παίξω για δεύτερη φορά σε αυτό το υπέροχο θέατρο. Είχαμε παίξει με τη Θεατρική Διαδρομή της Θεσσαλονίκης τις «Νεφέλες» του Αριστοφάνη. Τώρα τα πράγματα είναι πιο «προχωρημένα», θα έλεγα, γιατί αυτή η παράσταση, η «Ειρήνη» είναι μια κωμωδία επιστημονικής φαντασίας –και κυριολεκτώ– γιατί ο Αριστοφάνης πριν 2.500 χρόνια είχε δημιουργήσει έναν ήρωα, τον Τρυγαίο τον οποίο και υποδύομαι, έναν «κλασικό» Έλληνα της πατέντας! Έναν λαϊκό άνθρωπο υψηλών προδιαγραφών –όπως είναι οι περισσότεροι λαϊκοί άνθρωποι– με όραμα, με την αίσθηση του Δικαίου, που θέλει να βοηθήσει τον κόσμο και ο οποίος θέλει να σταματήσει τους πολέμους και γι’ αυτό φτιάχνει διάφορα πράγματα στην προσπάθειά του να ανέβει στους θεούς για να τους την «πει», όπως θέλουμε όλοι μας, άλλωστε…

Υπάρχουν σήμερα τέτοιοι άνθρωποι στην ελληνική κοινωνία, κ. Πανούση;
Ασφαλώς και υπάρχουνε και είναι η πλειοψηφία. Ξέρετε, οι άνθρωποι χωρίζονται σε δύο κατηγορίες: Είναι αυτοί που έχουνε αύρα και αυτοί που έχουνε… σαύρα! Αυτοί οι δεύτεροι, που είναι και η μειοψηφία, είναι οι άνθρωποι του κέρδους, που πατάνε στα πτώματα για να πετύχουν αυτό που θέλουν. Αυτή η μειοψηφία της βαρβαρότητας θα πρέπει να απομονωθεί και στο τέλος, θέλω να πιστεύω ότι εμείς οι καλοί θα νικήσουμε!

Αλήθεια, τι κρατάει την πλειοψηφία των Ελλήνων πολιτών μακριά από την ανατροπή; Γιατί επικράτησε η μειοψηφία αφού, όπως λέτε, εμείς έχουμε τη δύναμη;
Πάντοτε, οι αδίστακτες μειοψηφίες, αυτοί που δεν διστάζουν για το κέρδος ακόμα και να βομβαρδίσουν μωρά, όπως το βλέπουμε καθημερινά και δίπλα μας να γίνεται, κάνουν τα πάντα για το κέρδος. Γι’ αυτό και όλοι εμείς θα πρέπει να είμαστε οπλισμένοι. «Λαός οπλισμένος, ποτέ νικημένος»! Κι όταν λέω οπλισμένος, με Γνώση και Πολιτισμό πρώτα και μετά με τα όπλα αυτά τα… 3D που κυκλοφορούνε στο διαδίκτυο αν τα έχετε δει… Αλλά θα πρέπει να αντιδράσουμε. Η κατάσταση έχει φτάσει στο απροχώρητο!

Μήπως τους φοβόμαστε, τελικά, περισσότερο από όσο πρέπει;
Ο φόβος είναι το μεγάλου τους ατού! Ο φόβος και ο πανικός που «βγαίνει» από τα Μέσα Μαζικής Εξημέρωσης… Μας έχουνε παροπλίσει. Εδώ στην Ελλάδα, βρίσκεται σε εξέλιξη μια γενοκτονία, ειδικά εδώ. Κι αυτό γιατί διαφέρουμε. Για παράδειγμα, έχουμε πολύ υψηλά ποσοστά ιδιοκτησίας – κάτι που δεν το ανέχεται η Νέα Τάξη Πραγμάτων, έχουμε πολύ ψηλά την Οικογένεια, έχουμε αυτούς τους δεσμούς τους οικογενειακούς αλλά και τους φιλικούς που δεν υπάρχουν στην υπόλοιπη Ευρώπη…

Επειδή αναφερθήκατε στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, θα περίμενε κανείς ένα μεγαλύτερο ποσοστό ελευθερίας να «βγει» μέσα από το διαδίκτυο αλλά ούτε αυτό δεν το βλέπουμε…
Εγώ μίλησα για τα Μέσα Μαζικής Εξημέρωσης. Αυτός είναι ο ρόλος τους. Όχι να ενημερώνουν, να… εξημερώνουν! Και δεν εξαιρώ το διαδίκτυο το οποίο, μην το ξεχνάτε, είναι μια εφεύρεση του αμερικανικού Πενταγώνου, είναι ένα μέσο χειραγώγησης. Υπάρχει απόλυτη λογοκρισία. Για παράδειγμα, τις προάλλες έκανε μια δήλωση για τον Σόιμπλε η συνάδελφος η Αφροδίτη Μάνου και το επόμενο λεπτό «κόπηκε» από παντού! Έψαχνες να τη βρεις και δεν μπορούσες… ούτε στο facebook ούτε πουθενά! «Περνάνε» μόνον αυτά που θέλουνε. Υπάρχει επίσης –και το λένε και οι ίδιοι– διασπορά ψεύδους. Το 80% από αυτά που γράφονται στο διαδίκτυο είναι ψέματα! Και το διαδίκτυο τι είναι; Μια υπερτιμημένη τηλεφωνική παρτούζα! Μπαίνεις, δηλαδή, για να ενημερωθείς και παραμοφώνεσαι, αφού όλα καταλήγουνε σε… τσόντα! Όλο αυτό οδηγεί στη σύγχυση, δημιουργεί ανθρώπους σχιζοειδείς! Ακόμη και μια αρρώστια να έχεις και «μπεις» μέσα για να ενημερωθείς… τρελαίνεσαι!

Να μείνουμε λίγο στο διαδίκτυο και να ρωτήσω, σας προβληματίζει ο τρόπος με τον οποίο η Κοινή Γνώμη σχολιάζει τα πράγματα; Γιατί και εκεί, κατά την άποψή μου, υπάρχει ένα θέμα…
Έχω γράψει ένα τραγούδι γι’ αυτό: Η κοινή γνώμη / μια κοινή, μια πόρνη / μια παλιογυναίκα τρυφερή / μια κατσαρίδα / μια εφημερίδα / γράφει ραβασάκια σ’ όποιον βρει… Κοιτάξτε, εγώ πιστεύω σε έναν λαό, πατέρα, παντοκράτορα. Προσπαθώ να ερμηνεύσω τις αποφάσεις του κόσμου και πάντα πιστεύω ότι ο κόσμος έχει δίκιο όταν αποφασίζει να λειτουργήσει χωρίς την παραπληροφόρηση, χωρίς τη χειραγώγηση, όταν λειτουργεί ελεύθερα, τις λίγες φορές που συμβαίνει αυτό, όπως έγινε με το Δημοψήφισμα. Αυτό το 70% που εκφράστηκε τότε, αυτό πιστεύω ότι κάποια στιγμή θα φέρει και την πολυπόθητη ανατροπή.

Αυτή η πλειοψηφία, κύριε Πανούση, ασκεί πραγματικά κριτική ή ασπάζεται τις απόψεις πότε της μιας και πότε της άλλης πλευράς; Γιατί, εναλλαγή κυβερνήσεων βλέπουμε τα τελευταία χρόνια και τίποτε περισσότερο.
Όχι, αυτά είναι που μεταφέρονται από τα Μέσα. Τα Μέσα δεν είναι ο πραγματικός καθρέφτης των ανθρώπων, είναι ο παραμορφωτικός καθρέφτης. Δηλαδή, οι Έλληνες δεν έχουμε ψηφίσει αυτούς που μας κυβερνάνε. Οι Έλληνες έχουμε ψηφίσει σε ποσοστό 80%… ΟΧΙ στον ΣΥΡΙΖΑ! Και ο ΣΥΡΙΖΑ κυβερνάει! Με το 20%, με το μπόνους των 50 εδρών, με τους εκλογικούς νόμους που παραμορφώνουν τη Δημοκρατία και εγκαθιδρύουν μια κομματική χούντα! Κι αν βγει αύριο ο Μητσοτάκης –που το απεύχομαι, γιατί θα είναι χειρότερος από τον Τσίπρα–, έτσι θα βγει! Αλήθεια, μπορεί να το φανταστεί κανείς; Είμαστε στο απόλυτο χάλι κι όμως υπάρχει ακόμη πιο… χάλι το οποίο θα ’ρθει μ’ αυτόν τον τύπο τον οποίο τον ξέρουμε, έχει δοκιμαστεί. Μα, αυτός έπαιρνε καφετιέρες δώρο από τη Siemens… δεν μπορεί… έχει κάνει απολύσεις, ήταν υπουργός, τον ξέρουμε! Όλη κομματική χούντα, όλες οι κυβερνήσεις κάνουνε ακριβώς το ίδιο πράγμα. Δηλαδή, λένε «δεν μπορούμε να κάνουμε πολλά πράγματα, κάνουμε λίγα», ενώ στην ουσία δεν κάνουν τίποτα!

Πείτε μου την αλήθεια, πιστεύατε ότι κάτι διαφορετικό μπορούσε να καταφέρει το 2015 ο Αλέξης Τσίπρας και δεν τα κατάφερε στην πορεία ή μήπως είναι κι αυτός μέρος του συστήματος για να είμαστε ακόμα πιο ξεκάθαροι…
Είναι μέρος του συστήματος. Ξεκάθαρα. Είναι ένας άνθρωπος που εγώ προσωπικά ποτέ δεν τον εμπιστεύτηκα όπως νομίζω και πολύς κόσμος. Και να σας το πω και από την πλευρά της τέχνης της δικής μου… όταν βλέπεις έναν άνδρα με γυναικεία περιφέρεια, δεν τον εμπιστεύεσαι! Το λέω λίγο χιουμοριστικά, αλλά είναι αλήθεια! Είναι ένας άνθρωπος που γράφτηκε στην ΚΝΕ –και προσέξτε, αυτό είναι πολύ σημαντικό– το 1989 όταν έπεφτε το Τείχος του Βερολίνου! Για τέτοια προσωπικότητα μιλάμε… Και η αντιμετώπισή του σήμερα απέναντι στους γέροντες συνταξιούχους δεν έχει καμία σχέση με την Αριστερά! Αριστερά σημαίνει πάνω απ’ όλα ευαισθησία. Ένα Κράτος που συμπεριφέρεται με τέτοιον απαράδεκτο τρόπο στους γέροντες αλλά και στα παιδιά –τα οποία λιποθυμάνε στα Σχολεία– αυτό το Κράτος είναι απάνθρωπο και πρέπει με κάθε τρόπο να το ρίξουμε, να πάμε σε κάτι ανθρώπινο…

Στο πολιτικό σκηνικό της χώρας σήμερα υπάρχει Αριστερά, ή μήπως αυτήν, με την έννοια της ευαισθησίας που είπατε, θα τη συναντήσουμε μόνο σε κάποιες ομάδες που δραστηριοποιούνται για να προσφέρουν όσα μπορούν να προσφέρουν σε συνανθρώπους μας σε περίοδο οικονομικής κρίσης;
Έτσι όπως το λέτε, μάλλον το δεύτερο… Ούτε το ΚΚΕ δεν έχει καμία σχέση με την Αριστερά, αν και το προτιμώ από τον ΣΥΡΙΖΑ γιατί, τουλάχιστον, είναι πιο ξεκάθαροι σε αυτά που λένε, αν και διαφωνώ πλήρως με αυτά που λένε. Το ΚΚΕ έχει μια θρησκευτική προσέγγιση στα πράγματα, δεν είναι πολιτικό κόμμα. Είναι μια παραθρησκευτική πολιτική οργάνωση. «Ιεχωβάδες του Περισσού» τούς λέω εγώ. Η εργατική τάξη, την οποία υποτίθεται ότι εκπροσωπεί το ΚΚΕ, βρίσκεται στη χειρότερη θέση από ποτέ. Δεν υπάρχουνε συλλογικές συμβάσεις, τα μεροκάματα είναι ανύπαρκτα, δεν υπάρχουνε δουλειές… Και τι κάνει το ΚΚΕ; Δύο εθιμοτυπικές απεργίες τον χρόνο! Και μάλιστα τις κάνουμε μόνοι τους σε ένα σημείο, απομονωμένοι από όλους τους υπόλοιπους! Μιλάμε για απαράδεκτα πράγματα! Κι όλα αυτά από επαγγελματικά στελέχη που πληρώνονται… Είναι απαράδεκτο να πεινάει ο λαός και οι εκπρόσωποι του Κομμουνιστικού Κόμματος να παίρνουν 10.000 ευρώ… γιατί τόσα παίρνουνε! Μην ακούτε αυτά που λένε, παίρνουνε πάνω από 10.000 ευρώ! Νομίζω ότι θα πρέπει να μπει μια τάξη σε αυτό…

Δεν σας κάνει εντύπωση το γεγονός ότι σήμερα, μετά από όσα έχουνε γίνει στη χώρα μας τα τελευταία χρόνια, το ΚΚΕ μένει σταθερό στο 6 με 7%;
Κανονικά θα έπρεπε να είναι στο 35 με 40%. Αλλά, το ψηφίζει η μάνα μου, ο πατέρας μου… αυτοί. Πάντα μέσα από μια… θρησκευτική άποψη!

Μήπως όμως βρισκόμαστε σε ένα σημείο που θα πρέπει να σταματήσουμε να βλέπουμε τι μας συμφέρει, η Αριστερά ή η Δεξιά, αλλά να δημιουργηθεί ένα νέο κόμμα, ένας νέος φορέας, αυτός της Κοινής Λογικής που δεν υπάρχει ούτε στη μία ούτε στην άλλη πλευρά;
Όχι, εγώ αυτά τα «νέα» που λέτε δεν τα βλέπω. Εγώ πιστεύω στο κλασικό. Όταν λέω Αριστερά εννοώ ευαισθησία και όταν λέω Δεξιά, εννοώ κέδρος über alles! Αυτή είναι η κομματική χούντα που σας έλεγα πριν, τα κομματόσκυλα! Τα λέει και ο Αριστοφάνης μέσα στο έργο. Και μάλιστα με πολύ πιο σκληρό τρόπο απ’ ό,τι τα λέω εγώ! Από τότε, δηλαδή, τους είχανε στην ξεφτίλα όλους αυτούς, τους βουλευτές, τους πολιτικάντηδες που τους είχανε για τη λάντζα! Τους είχανε για τις αγοραπωλησίες των όπλων, για να παίρνουν τις… μίζες. Τα ίδια πράγματα! Τελικά, βλέπετε, δεν έχει αλλάξει τίποτα. 2.500 χρόνια δεν είναι πολλά… Βέβαια, τότε ήταν σε μια ακμή. Διότι είχανε βρει τη Δημοκρατία, η οποία Δημοκρατία πήγαινε «αγκαλιά» με το Θέατρο. Οι μεγάλοι Τραγικοί, ο Ευριπίδης, ο Σοφοκλής, ήτανε στρατηγοί! Είχε σχέση το Θέατρο με την Άμεση Δημοκρατία. Εμείς θα πρέπει να βρούμε την Άμεση Δημοκρατία και να βοηθήσει και το Θέατρο…

Θα ήθελα, κ. Πανούση, να κλείσουμε την κουβέντα μας με ένα ερώτημα που απευθύνουμε συχνά σε συναδέλφους σας: Θα έπρεπε να παίρνει θέση ο καλλιτέχνης ή απλά να επισημαίνει κάποια πράγματα με τη δουλειά του, με το έργο του;
Ασφαλώς και θα πρέπει να παίρνει θέση και μάλιστα πολύ σαφή θέση! Αν θέλει να λέγεται καλλιτέχνης… Ο καλλιτέχνης είναι πολιτικό ον.

Οπότε, πώς θα αξιολογούσατε, για παράδειγμα και για να μπούμε και σε μια ονοματολογία, τη στάση του Λάκη Λαζόπουλου;
Κοιτάξτε, ο Λάκης είναι φίλος μου. Γνώρισα τη γυναίκα μου όταν έπαιζα στους «Δέκα μικρούς Μήτσους» και σκηνοθετούσε η γυναίκα μου… Είμαστε φίλοι και μου αρέσει και ως καλλιτέχνης. Βέβαια, θα πω ότι έκανε ένα λάθος. Ο καλλιτέχνης δεν πρέπει ποτέ να είναι με την εξουσία. Ο καλλιτέχνης θα πρέπει πάντα να είναι απέναντι από την εξουσία. Ακόμη κι αν συμπαθείς κάποιον. Δηλαδή, πες ότι βγαίνει σε μια θέση κυβερνητική η… μάνα σου. Έ, τότε θα πρέπει να αποσυρθείς! Δεν μπορείς να λες θετικά. Ο καλλιτέχνης από τη φύση του είναι ενάντια στην εξουσία. Ειδικά άμα κάνεις σάτιρα.