11 Απρίλιου 2005 09:18:29

Live στο Luna Dark

Όλα σκατά στο Luna Dark. Δυο εκφράσεις που χρησιμοποιούμε κατά κόρον από μικρή ηλικία όλοι μας και που συνδέθηκαν κάτω από την υπογραφή του Τζίμη Πανούση. Μετά από απουσία 2 σεζόν από τις σκηνές, λόγω προβλημάτων υγείας, ο σάτυρος της ελληνικής πραγματικότητας παρουσιάζει τη νέα του προσπάθεια σ' έναν ολοκαίνουριο χώρο με εκπληκτικό ήχο και ικανοποιητική χωρητικότητα σε θέσεις τραπεζιών.

Η παράσταση αρχίζει με τον εκφωνητή να καλωσορίζει τον Τζίμη ως Θανάση Λάλα και η συνέχεια προμηνύεται θυελλώδης, όπως πάντα... «Εγώ Κι εσύ Μαζί», «Κάγκελα Παντού» και αυτοπροσδιορισμός του ως εικονομάχος πολεμώντας την οθόνή - το πρώτο σημείο του σουρεαλισμού, που διακρίνει όλες τις δουλειές του. Σε αυτό το σημείο ξεκινά η παρεμβολή των διαφημίσεων, που τις παίρνει αυτούσιες και καταφέρνει να τις μετατρέπει σε πολιτισμικό κείμενο, με ωμή και κραυγαλέα κριτική διάθεση στην πηγή έμπνευσης που έχει η καθεμία - θυμάστε εκείνη την ελεεινή διαφήμιση, όπου ένας τύπος σνιφάρει την πιτυρίδα του μπροστινού του στο λεωφορείο;

Το πρώτο μισάωρο κλείνει με το «Κάγκελα Παντού» σε funk ρυθμούς, το οποίο μας καλεί για στριφοχειροτεχνία στο γνωστό του άσμα, που παίρνει μπάλα παπάδες και λοιπούς χασισομπαγλαμάδες στον «Ύμνο του ΟΚΑΝΑ». Και μετά από αυτό, έχεις αντιληφθεί ότι αυτός ο άνθρωπος τα λέει όλα αυτά εδώ και 25 χρόνια, όταν όλοι τον κατηγορούσαν από υπερβολικό έως παπαρολόγο. Και αυτοί ακριβώς που τον κατηγορούσαν τότε για υπερβολή, είναι οι ίδιοι που τώρα βγάζουν τα ανέκδοτα για τους παπάδες. Και αυτό αποδεικνύεται και από τις ηλικίες που παρευρίσκονται στις παραστάσεις του... όσοι δεν μεγάλωσαν με τον Πανούση και βρίσκονται σε ηλικία κάτω των 25, τον βλέπουν σαν έναν άνθρωπο γελοίο, αδυνατώντας να καταλάβουν ότι, δυστυχώς, ό,τι λέει είναι σαφέστατα σοβαρό, αλλά δοσμένο με πολύ χύμα τρόπο. Ανακατεύει ό,τι υπάρχει γύρω του σαν υλικό, ώστε να αποδώσει το κεντρικό νόημα που έχει πάντοτε στο μυαλό του για κάτι που τον αφορά και θέλει να παρουσιάσει. Με αυτό τον τρόπο χαρακτηρίζει έναν παπά «διεμβολέα εσφιγμένων αιμορροϊδων», διακωμωδώντας την προσπάθεια που υπάρχει απ' όλους για να οριοθετηθεί μια πραγματικότητα, κατά το δόγμα Μπαμπινιώτη. Κι εκεί που πραγματικά του βγάζεις το καπέλο, είναι όταν ξεφτιλίζει τις καραμέλες που υπάρχουν μετά την μεταπολίτευση, είτε σατιρίζοντας τα κόμματα που ξεβράστηκαν από τότε, είτε τραγουδώντας το «Άντε γ@mi$u Εργατιά». Σε αυτό το τραγούδι συμπυκνώνεται όλη η οργή εκείνων, που στο βωμό του συνδικαλισμού έχουν επιφέρει τον εργατικό ξεπεσμό σε αυτή τη χώρα.

«Γ@μ@τε Γιατί Χανόμαστε», ως προτροπή για το «Φάτε Τους», το οποίο είναι πιο επίκαιρο από ποτέ! Σε τέτοια σημεία καταλαβαίνεις πόσο οξύς είναι ο Πανούσης, όταν τα έβλεπε αυτά σε εποχές που ακόμα το λεγόμενο σύστημα δεν ήταν ευδιάκριτο! Βέβαια, τώρα άλλοι κόπτονται ότι το είχαν δει να έρχεται πολύ νωρίς, όμως όταν αυτοί πήγαιναν, ο Τζίμης και οι συνοδοιπόροι του γυρνούσαν στον τόπο του εγκλήματος, για να μην αφήσουν τίποτα όρθιο! Ζούμε δια αντιπροσώπου μες στους μύθους του Αισώπου...μόνο αυτό, τα λέει όλα σε αυτό το κομμάτι! Η κάθοδος στα τραπέζια τον οδηγεί στις καθωσπρέπει κυρίες, που ήρθαν για να γελάσουν, γιατί τους φαντάζει αστείος και ικανός μόνο για φαρσοκωμωδία... εκεί, όμως, μεταμορφώνεται σε έναν σάτυρο που αναμοχλεύει ακόμα και τα ονόματα τους, για να δείξει τον ψυχισμό τους - «Άννα είναι σατανικό, γιατί διαβάζεται ανάποδα», «Άνια από το ανία, μάλλον βαριέστε συνέχεια για να σας αρέσει». Κι εκεί ξεκινά να παραφράζει γνωστά λαϊκά άσματα, δίνοντας σεξουαλική συνομιλία σε δύο κομμάτια του Λευτέρη Παπαδόπουλου - «Λε Πα του έντεχνου». Διαφημίσεις για τα κόμματα της αριστεράς - «το ΚΚΕ πρέπει να είναι το μόνο κόμμα που κατάφερε να τετραγωνίσει τον κύκλο» - και «Κάγκελα Παντού» σε funk ρυθμούς με πολύ καλά παιγμένα πλήκτρα από τον Ορέστη Πλακίδη.

Κι εκεί κάπου, η σάτιρα παύει να έχει μανδύα πλάκας και γίνεται ευθύτατη επίθεση στον Ρέμο και στον σαν-Ρέμο αποδίδοντας τους επίπεδο καμπινέ. Και το χώσιμο για τις φιλανθρωπίες που κάνει εδώ και 20 χρόνια, παρουσιάζεται με τον καλύτερο τρόπο, αν αναλογιστούμε την ξεφτίλα ανά την υφήλιο, με το τσουνάμι που έπληξε την Νοτιοανατολική Ασία πριν 4,5 μήνες. Κι εκεί, βέβαια, το «USA for marketing» - παρωδία του «We are the world» - αναδεικνύει του λόγου το αληθές...

Ένα ποτ πουρί από τα album του με τις Μουσικές Ταξιαρχίες μας οδηγούν στην κατάληξη του πρώτου μέρους του προγράμματος, με το «Σ' Έχω Κάνει Θεό» της Στανίση, χωρίς καμμία παράφραση παρακαλώ. «Περνάτε καλά;» - ΟΟΟΟΟΧΙ « Στ' αr#idi@ μου!»... και ξεκινά το δεύτερο μισό, έχοντας τη γνωστή κιθάρα με το σφυροδρέπανο, για να τραγουδήσει «Αγαααπη μου...αγαπημένη μου αγάαααπη...άει γ@mi$u αγάπη μου». Εκεί ξεκινά το πασίγνωστο μέρος των παραστάσεων με τις φάρσες, όπου μια έντρομη κυρία των βόρειων προαστίων δεν ξέρει τι να του πει, όταν της λέει να χαμηλώσει την τηλεόραση γιατί δεν μπορεί να ησυχάσει! - Συγγνώμη, κάποιο λάθος κάνετε κύριε! « Έιναι δυνατόν, κυρία μου, να παίρνουμε αλλού και να χτυπά το δικό σας τηλέφωνο;» - Συγγνώμη κύριε, «κοιμηθείτε και θα σας πάρω σε 10 λεπτά πάλι»! Συνέχεια με προηχογραφημένη απάντηση, που βρίζει προς απάντηση ο Πανούσης, χρησιμοποιώντας ονόματα πολιτικών! Διαφημίσεις, για να ηρεμήσει ο κόσμος από τις βρισιές και το «Γυφτάκι Στην Πανεπιστημίου» παίρνει θέση στο πρόγραμμα, για να μας θυμίσει ότι ουσιαστικά τίποτα δεν άλλαξε από τότε που γράφτηκε... ούτε βέβαια από τον «Νεοέλληνα»...

Και μετά από δύο ακόμα κομμάτια της προσωπικής του καριέρας, αρχίζει η ανάγνωση των περίφημων ποιημάτων του, στα οποία ο σουρεαλισμός αποκαλύπτεται πολύ πιο εύκολα, λόγω της ανυπαρξίας της μουσικής επένδυσης. Άβυσσος η τσέπη του πλούσιου: «Πάλι θα μασήσεις το παραμύθι ότι είναι μειοψηφία οι κουράδες στο βόθρο, θα τις καθαρίσει ο Μάκης και μετά ο ελληνοχριστιανικός οχετός θα μοσχοβολάει σαν τον ιδρώτα του Ηφαιστίωνα»...αν αυτό δεν είναι ευθύβολο τότε τι είναι; Το τελευταίο μισάωρο της παράστασης διανθίζεται με ένα ακόμα κομμάτι από την προσωπική του καριέρα και παράφραση γνωστών ασμάτων των mainstream σκυλάδων, βάζοντας στο ρεφρέν τον τίτλο της παράστασης. Το κλείσιμο της παράστασης γίνεται σιωπηλά, με τον Πανούση επί σκηνής στην ίδια ευθεία με τους υπόλοιπους μουσικούς, διακωμωδώντας τον πασίγνωστο Ζορμπά, κάνοντας τη γνωστή κίνηση αυνανισμού στο θέμα του μπουζουκιού που εντείνεται όσο συνεχίζεται το κομμάτι.

Μετά από 3 περίπου ώρες, η αίσθηση ότι η παράσταση αυτή είναι η καλύτερη που έχει παρουσιάσει ο Πανούσης μετά το «Με Λένε Πόπη», αποδεικνύει και την διάθεση που έχει για να ξαναβρεί τη φωνή του στα πράγματα. Πλέον τα πράγματα έχουν εκτραχυνθεί στην ελληνική πραγματικότητα και ακόμα και ο λόγος του Πανούση φαντάζει πεζός μπροστά σε όσα τραγελαφικά και οξύμωρα συμβαίνουν γύρω μας! Ο μεταμοντερνισμός έχει πλέον επικρατήσει σε όλους τους τομείς της τέχνης και δεν αποτελεί εξαίρεση, όπως στα 80s, όταν ξεκίνησε...Και η πηγή έμπνευσης του Πανούση δεν θα είναι ποτέ τα ευκαιριακά ανδραγαθήματα της ελληνικής κοινωνίας όπως τo Fame Story, αλλά όσα τον πονάνε πραγματικά και διαιωνίζονται σαν προβλήματα! Ας είναι καλά, να μας αποδεικνύει δια του λόγου του το αληθές!

Soundmag.gr The internet magazine