Περιοδικό ΜΕΤΡΟ, σελ. 46

Ζωντανά Στην Αθήνα

ΤΖΙΜΗΣ ΠΑΝΟΥΣΗΣ

Σαν ένα τηλεοπτικό δελτίο ειδήσεων...

Η φετινή παράσταση του Τζίμη Πανούση είναι τόσο καλή, που εγώ έφυγα με μια μικρή κατάθλιψη. Γιατί εδώ δεν πρόκειται για ανέξοδη ανεκδοτολογία, ούτε για προσπάθεια να χαχανίζει ανούσια η πελατεία ενός μαγαζιού. Εδώ θαυμάζουμε όλο το νεοελληνικό «γίγνεσθαι», συμπυκνωμένο σε μορφή παράστασης, να μας χαστουκίζει αλύπητα... Κι όταν βλέπεις βέβαια τα... χάλια σου, μόνο αν έχεις χιούμορ γελάς. Όταν όμως αρχίζεις να συγκρίνεις το χθες και το σήμερα με μέτρο τις παλιότερες παραστάσεις του καλλιτέχνη, σε παίρνει και λίγο «από κάτω», αφού συνειδητοποιείς ότι τα πράγματα γύρω σου χειροτέρεψαν. Το πλαίσιο πια είναι διαφορετικό. Τώρα πλέον έχουμε και την αντίδραση της «συντεταγμένης πολιτείας και των οργάνων της», που «εφαρμόζουν» όλο χαρά την «πολιτική της μηδενικής ανοχής». Όταν φτάνει και ο ίδιος ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, που δεξιώνεται τον Λευτέρη Πανταζή, να κάνει δηλώσεις για το αν είναι τέχνη αυτό που κάνει ο Πανούσης...

Το χιούμορ του, όπως πάντα, ποντάρει στο σοκ που παθαίνει ο θεατής από τη «βρωμοστομία» του, που δεν γνωρίζει ιερά και όσια. Η πρώτη -λογική- αντίδραση είναι η χαρά που νιώθεις όταν τον ακούς να την «πέφτει» σε όλους αυτούς που δύσκολα πιάνει κανείς στο στόμα του, γιατί... φοβάται. Τέλος πάντων, ο θίασος τα έχει όλα: αλλοδαπές που εκδίδουν το κορμί τους για τα χρήματα, εγχώριες που εκδίδουν τις ιδέες τους για τον ίδιο λόγο, ωχαδελφισμό και μικροαστισμό στις πραγματικές (υπερβολικές) τους δόσεις, νεοελληνικό πλούτο του χρηματιστηρίου και παλαιολιθική μεταναστευτική φτώχια, «εκλογές, κόμματα, με φρου φρου κι αρώματα», παπάδες, αυτοϊκανοποιούμενες νοικοκυρές, στραβοεπαναστατημένους προλετάριους, επαγγελματίες τηλεθεατές, ατάλαντους υποκριτές, «αφιλοκερδείς» καλλιτέχνες, συγκινημένους σημαιοφόρους, κοκαϊνοπότες της σύγχρονης καλλιτεχνίας, εγκλωβισμένους μικροεπενδυτές, εικονικούς δασοπροστάτες, «υπαλλήλους» εφημεριδών που παρακολουθούν το πρόγραμμα, αλλά «αδυνατούν» να γράψουν γι' αυτό «λόγω ανωτέρας βίας», αλλά και ολυμπιονίκες με το σπόνσορά τους... Έχει επίσης, ανάμεσα στα παλιά και αγαπημένα, και μερικά νέα τραγούδια όχι τόσο ενδιαφέροντα - αλλά αυτό είναι το λιγότερο. Αξίζει να παρακολουθήσετε αυτό το καλοστημένο και ευαίσθητο πρόγραμμα: θα κλάψετε απ' τα γέλια τόσο πολύ, που, αν δεν είστε «ζώα», τελικά θα στεναχωρηθείτε...

Α.Κ.

ΓΥΑΛΙΝΟ ΜΟΥΣΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ: Λ. ΣΥΓΓΡΟΥ 143