Ήχος & Hi-Fi (τεύχος 160 Ιούλιος 1986)

ΤΖΙΜΗΣ ΠΑΝΟΥΣΗΣ ΚΑΓΚΕΛΑ ΠΑΝΤΟΥ

Πυγολαμπίδα - Κάγκελα Παντού - Π.χ. - Μάγισα Μανούλα - Ελένη Όπως Ελλάδα - Κάθε Εμπόριο Για Καλό - Ο Κάιν Ζει - Αέρα - Είμαστε Δυο Υπερδυνάμεις - 10.000 Watt - Φασμπίντερ Και Ξερό Ψωμί - Ιστορία Για Αγρίους
EMIAL 1701011

Το συγκρότημα Μουσικές Ταξιαρχίες έχει υποχωρήσει πίσω απ' το ριντό και στη σκηνή έχει απομείνει μόνος ο Τζίμης Πανούσης.

Το αμφιλεγόμενα πρωτοποριακό συγκρότημα των τελευταίων χρόνων έχει περάσει στην ιστορία ενώ ο ρόλος που καλούνται να παίξουν εδώ οι μουσικοί εν είδει Μουσικών Ταξιαρχιών είναι χαρακτηριστικά υποβαθμισμένος, περιορισμένος σ' ένα απλά συνοδευτικό χαρακτήρα.

Η απουσία αυτή είναι και το κυριότερο χαρακτηριστικό της νέας προσπάθειας του Τζίμη Πανούση και σταμπάρει το δίσκο. Κατά τ' άλλα ο άνθρωπος που εισήγαγε (με καθυστέρηση δεκάδων χρόνων) το ρήμα γαμέω-ώ στο ελληνικό τραγούδι και μαζί βέβαια κάποια καινούρια ήθη κι ένα φρέσκο αέρα αποτελμάτωσης και αποξήρανσης από αρτηριοσκληρωτικά πρότυπα, εμφανίζεται εδώ κάπως πιο ήπιος στα γνωστά του θεματικά και συχνά- πυκνά θεαματικά μοτίβα.

Όμως με την εξαίρεση του ευρηματικού «Π.χ.» ο δίσκος ακολουθεί μια μάλλον πληκτική, στερεότυπα αντισυμβατική για τα μέτρα του Πανούση ροή. Τα νέα τραγούδια χωρίς να στερούνται φαντασίας και ευρημάτων φαντάζουν ξαναειπωμένα, μακριά απ' το περσινό αριστουργηματικό “HARDCORE” για να μην πάμε πιο πίσω, ενώ τα μονοπάτια του καινούριου άλμπουμ παραπέμπουν - οδηγούν κατευθείαν σ' ένα στείρο σαρκασμό που και επάξια αντιπροσωπεύεται από άλλους δημιουργούς και στις προθέσεις του Πανούση δεν είναι, όπως πιστεύουμε.

Οι Μουσικές Ταξιαρχίες έκαναν την τομή εκεί όπου και όταν έπρεπε. Καιρός για τον Τζίμη Πανούση να προχωρήσει μόνος ή με όποιο σχήμα κρίνει εκείνος σκόπιμο από εκεί που σταμάτησαν οι Ταξιαρχίες σε κάτι καινούριο το ίδιο ουσιαστικό με το προηγούμενο, γράφοντας ας πούμε ένα καθαυτά ερωτικό τραγούδι ή μιλώντας για πιο κοντινά, καθημερινά θέματα ή δυναμώνοντας τις κιθάρες στα 10.000 ρόκικα βατ ή και όλα τα παραπάνω μαζί. Για την ώρα, αν και το «μία από τα ίδια» δεν είναι το αγαπημένο μας έδεσμα, ας σταθούμε στο «ΚΑΓΚΕΛΑ ΠΑΝΤΟΥ» θεωρώντας το μια ακόμη προσεγμένη, συνεπή δουλειά με οξύ και διαυγή όπως πάντα στίχο που καθόλου δεν αφαιρεί από το μύθο του δημιουργού της αλλά, όπως σωστά παρατηρούσε ο Νίκος Πολίτης παλιότερα, «Τώρα που μάθαμε να μιλάμε ελεύθερα καιρός είναι να μάθουμε και να μιλάμε».
(***, 3, Β) — Κ.Ν.Τ.