Ποπ & Ροκ (τεύχος 74 Απρίλιος '84)

ΜΟΥΣΙΚΕΣ ΤΑΞΙΑΡΧΙΕΣ: ΑΝ Η ΓΙΑΓΙΑ ΜΟΥ ΕΙΧΕ ΡΟΥΛΕΜΑΝ

Δεν είναι ακριβώς αυτό που περιμέναμε από ένα συγκρότημα που με τον πρώτο δίσκο του είχε δώσει, τέλος πάντων, κάποιες υποσχέσεις... Κάπου σα να πήρανε το ρόλο τους, τόσο σοβαρά ώστε να αγγίζουν πια τα όρια της εύκολης συνθηματολογίας! Κάπου στο τραγούδι τους γίνεται εύκολα φανερή μια κοινωνική κριτική και αυτό του δίνει, αμέσως-αμέσως, ένα χαρακτήρα παλιομοδίτικο, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι το κυριότερο στοιχείο της δουλειάς, δεν είναι ο σαρκασμός. Έντονος, διαρκής και βέβαια, στο τέλος, κουραστικός. Μουσικά επίσης ο ήχος έχει σχεδόν τυποποιηθεί. Και ενώ στο πρώτο δίσκο έβγαινε φρέσκος, τώρα είναι, απλώς «καλομιξαρισμένος». Υπάρχει βέβαια, ένα πολύ καλό «Τραγούδι Για Το Χειμώνα», και επίσης ορισμένα σωστά σημεία στα «Γαμάτε Γιατί Χανόμαστε», «Ναγκασάκι» και «Ανακωχή». Θέλει όμως περισσότερη δουλειά το πράγμα...