Περιοδικό Ήχος & Hi-Fi, τ.112, Ιούλης 1982

(Κριτική για το δίσκο Μουσικές Ταξιαρχίες)

Disco Tsoutsouni - Ο Τεκές - One Song For The Calavrita Place - Ερωτικό - Τό Παιδί τού Σωλήνα - Γιά τή Γιορτή τής Μητέρας - Πάρε το Χα- ττάκι σου - Οί 'Εκλογές - Μουσικές Ταξιαρχίες.

EMI 14C 064 71244

Κυρίες καί Κύριοι, άνήλικοι όλων τών ήλικιών, έπαναστατημένοι άβησσαλέοι πιτσιρικάδες/αυριανοί οικογενειάρχες καί μπαμπάδες, κάθε είδους νεοφώτιστοι στά μέρη τής άνένταχτης-αδέσμευτης καί κομμάτι βωμολοχικής άμφίσβήτησηί καί πόσης φύσεως στωικοί καταναλωτές χαίρετε-ευτυχείτε.

Δέν είναι βόες, δέν είναι κροταλίες καί δέν είναι τό φιδάκι ό Διαμαντής, φίλοι καταναλωτές, μή τά φοβάστε τά παιδιά. Κοπιάστε νά τά δούμε όλοι μαζί άπό κοντά - πλησιάστε άφοβα: Δέν σάς περιμένουν έδώ παρά άγκαλιές, φιλιά καί μπόλικη αύτοεπιβεβαίωση.

Έχουν ήλεκτρικά όργανα μά αυτό πού παίζουν δέν έχει τήν παραμικρή προφανή σχέση μέ τό ρόκ - θέλει νά έχει σχέση μέ καρσιλαμάδες όμως. Καί μέ ταγκό. Καί μέ Εμβατήρια. Καί μέ ντίσκο. Καί μέ δημώδη βουκολικά. Καί όταν θυμούνται καί τό ρόκ τό όλο άκρόαμα είναι σάν τόν κοιλόπονο ή τή βλάβη στό μετρό: Δέν μπορείς νά κάνεις τίποτα παρά νά περιμένεις νά περάσει.

Δείχνουν γιά επαναστατικές φάτσες άλλά μάλλον τήν πάτησαν όπως κι' άλλοι: ύπάρχει κι έδώ ένας κεντρικός συντονιστής πού συγκεντρώνει σιγά σιγά πάνω του όλες τις «έξουσίες» (είναι ήδη πνευματικός καθοδηγητής, άρμόδιος έπί τών δημοσίων σχέσεων, φρόντ- μαν, τραγουδιστής, στιχουργός καί συνθέτης), πρόκειται γιά τόν Τζίμη, τό παιδί πού ποζάρει σάν μπεχλιβάνης στό οπισθόφυλλο καί φαίνεται νά πάσχει άπό anorexia nervosa. Γενικά είναι προβληματισμένα παιδιά πού νοιώθουν πώς έχουν νά πούν πολλά καινούργια πράγματα στό πόπολο.

- Καί γιατί παριστάνουν τό άντίθετο; - Γιατί τόσα παληόλογα; - Πώς τόση αύτοπεποίθηση; - Έχουν άπαντήσεις γιά τά κοινωνικά μας - καί άλλα - προβλήματα; - Καί τί μουσική παίζουν τέλος πάντων, τί λένε τά τραγούδια τους; - Έτσι θά κάνουμε τήν έπανάσταση; - Κι ό φαλακρός κύριος; Ποιος είναι ό φαλακρός κύριος στό έσώφυλλο;...Ήσυχάστε, φίλοι καταναλωτές, δείξτε Επιτέλους λίγη κατανόηση, μή βιάζεσθε κι όχι όλοι μαζί σάν κοπάδι. Υπάρχει φόβος νά τούς τρομάξουμε. Βά μπένε... Κυρίες καί Κύριοι, οί Τρομερές Μουσικές Ταξιαρχίες. Δίπλα σας στό μετερίζι τού άγώνα τής διάβρωσης τού συστήματος ύπουλα καί έκ τών έσω καί δικοί σας μόνο γιά 400 ψωροδραχμές. Καί νά οί άπαντήρεις στά έρωτήματά σας:

Παριστάνουν τό άντίθετο γιατί έτσι είναι τό κόλπο, γιατί ...έτσι τούς άρέσει.

Λένε παληόλογα γιατί έχουν συνειδητοποιήσει αύτό πού δέν μπόρεσαν νά καταλάβουν τόσοι καί τόσοι πριν άπ' αύτούς: Ότι ναι, μπορείς νά είσαι κοινότυπος, βαρετός καί άδιάφορος, φτάνει νά τό κάνεις μέ στιλ. Τότε ύπάρχει ή πιθανότητα νά βγει καί κάποιο φράγκο, χώρια πού έτσι έχει καί περισσότερο γούστο.

Έχουν αύτοπεποίθηση γιατί τούς τήν τροφοδοτούμε έμείς: Ήταν γεμάτο τό άντρο τους κάθε βράδυ τό χειμώνα κι είδα άρκετούς ν' άγοράζουν τό δίσκο τους. Απαντήσεις είπατε; Λυπάμαι πού θά σάς άπογοη- τεύσω φίλοι καταναλωτές, μά άνίκανα νά καταλάβουν τά διάφορα πολύπλοκα έπαναστατικά «προτσές» πού έπιβάλλουν ένότητα κι άγώνα γιά μιά πραγματική άλλαγή, τούτα τά άποπροσανατολισμένα θύματα τής Δυτικής Κοινωνίας άντιμετωπίζουν όσους «έρχονται καταπάνω τους μιλώντας σάν τρελλοί», κλείνοντας άπλά τ' αύτιά τους.

Τά κομμάτια τους είναι κάτι άνάμεσα σέ Ηλεκτρικό Χάρρυ Κλίν, βαριετέ τραγουδισμένο άπό μιά κακομαθημένη ομάδα προσκόπων, σλόγκαν άπό σελοφάν κι έφιάλτες όμιχλώδεις-πανούργους καί τρομαχτικούς. Καί βέβαια τήν έπανάσταση δέν θά τήν κάνουμε έτσι. Ίσως όμως έτσι νά κάνουν τελικά μερικοί τήν πλάκα τους.

Όσο γιά τό φαλακρό κύριο, είναι ό πλέον γνωστός - μέ βάση τήν ποσότητα καί τήν ποιότητα τής δουλειάς του - τής παρεξηγημένης κάστας τών εύαίσθητων ταλαντούχων δημιουργών τού είδους έκείνου τού Ελληνικού σινεμά πού έδρεψε δάφνες ατούς πορνοκινηματο- γράφους τού Αμβούργου, τού Ρόττερνταμ ή τής Κοπεγχάγης. Ή παρουσία του έδώ ύποδηλοί κοινά σημεία ιδεολογικού προσανατολισμού: Τά παιδιά είναι κι αύτά «σκληροπυρηνικά» (σ' αύτό πού κάνουν βέβαια), κΓ έχουν μιά άντίληψη περί μουσικής άνάλογη μ' αύτή τού κου Γκουζγκούνη περί σινεμά. Άνάμεσα στά τόσα καί τόσα καινούργια πράγματα πού μάς λένε έδώ, ξεχώρισα ιδιαίτερα τό «Στή Γιορτή τής Μητέρας»: Είναι έκεί πού ό Τζίμης φωνάζει «Μαμααααα» -τόσο πειστικά σάν νά τόν έχει κλειδώσει μέσα σέ μιά μαύρη Φόρντ μοντέλλο '63 τό φάντασμα τής Γεωργίας Βασιλειάδου καί νά τού κάνει έρωτική έξομολόγηση - συνοψίζοντας έτσι όλα μου τά αισθήματα γιά τό δίσκο του.

Ωραία λοιπόν, μετά άπό τόσα τρεχάματα, μέσα - έξω στά δικαστήρια, τερατολογίες άπ' τόν Αστικό Τύπο, κυνήγι άπ' τούς εισαγγελείς, «θάψιμο» άπ' τις πολιτικές νεολαίες καί μιά πρωτοφανή δημοτικότητα άνάμεσα ατούς νεοφώτιστους, οί Μουσικές Ταξιαρχίες κυκλοφόρησαν τά τραγούδια τους σέ δίσκο. Δέν άπομένει παρά νά μάς πούν τί θά μπορούσε νά γίνει μ' αύτόν.

Κώστας Λυμπερόπουλος