Περιοδικό Ποπ & Ροκ, τεύχος 61, Μάρτης 1983, σελίδα 20, στήλη ΓΡΑΜΜΑΤΑ

ΟΙ ΑΛΗΤΕΣ ΤΟΥ ΚΙΤΡΙΝΟΥ ΤΥΠΟΥ

Αποτέλεσμα της συνεχούς αύξησης της εισαγωγής των διάφορων στερεοφωνικών μηχανημάτων τώρα τελευταία στη χώρα μας, είναι και η αντίστοιχη αύξηση των διαφόρων περιοδικών εκδόσεων που, ενώ έχουν για πραγματικό τους σκοπό τη διαφήμιση των μηχανημάτων αυτών, χρησιμοποιούν σαν κάλυψη μουσικά θέματα και παρουσιάζονται σαν δήθεν μουσικά περιοδικά, δημιουργώντας έτσι τον κίτρινο μουσικό τύπο.

Οι υποτιθέμενοι «δημοσιογράφοι» των περιοδικών αυτών είναι στην πλειοψηφία τους μανιώδεις συλλέκτες σπάνιων και περίεργων δίσκων μοντέρνας μουσικής, αποκομμένοι από την ζωντανή μουσική πραγματικότητα, και την ελληνική και την ξένη, που προσπαθούν να καλύψουν την άγνοιά τους γράφοντας εγκωμιαστικές κριτικές για ασήμαντους και άγνωστους καλλιτέχνες, που «ανακαλύπτουν», και λασπολογούν προσπαθώντας να θάψουν οποιαδήποτε προσπάθεια γίνεται στο χώρο μας και έχει κάποιο κοινωνικό αντίκτυπο, γράφοντας κουτσομπολιά, κακοήθειες και αναίσχυντα ψέματα, προσπαθώντας να διαμορφώσουν την κοινή γνώμη έτσι ώστε να ανέχεται φασίστες τύπου NEW ORDER να δέρνουν τους ακροατές τους στο Σπόρτιγκ αδιαμαρτύρητα.

Έτσι έχουμε φτάσει σε σημείο να διαβάζουμε κριτικές ενός Λυμπερόπουλου, που δεν ανέχεται σαν τραγουδίστρια την Μάριαν Φαίηθφουλ, γιατί επειδή είναι όμορφη την προτιμάει να του κάνει τσιμπούκια(!), που βρίσκει τέλειο έναν τραγουδιστή (σ.σ. Νίκος Γκίνης) όταν τραγουδάει στο συγκρότημα ΣΥΝΔΡΟΜΟ, αλλά τον βρίζει όταν τον ακούει στους ALAMANA’S BRIDGE, γιατί αγνοεί ότι πρόκειται για τον ίδιο, και που αποκαλεί το κοινό ενός μαγαζιού γεμάτου καθημερινά, πρόβατα και το ίδιο το μαγαζί στάβλο.

Άλλη αξιοπερίεργη περίπτωση στον ίδιο χώρο είναι ο ιδιοκτήτης μεγάλης ξενοδοχειακής μονάδας (ΤΑ ΔΕΛΦΙΝΙΑ) Μπαλωτής, που στα σαράντα του, επειδή έχει μούσι, αποφάσισε τους χειμερινούς μήνες που δεν δουλεύει το ξενοδοχείο του, να ασχοληθεί με το ροκ και να αγανακτήσεις που οι ΜΟΥΣΙΚΕΣ ΤΑΞΙΑΡΧΙΕΣ πήραν το υπέρογκο ποσόν των 5.000 δρχ. το άτομο (5.000x6 = 30.000 δρχ.) για μια συναυλία 2.000 ατόμων με εισιτήριο, ενώ θα έπρεπε να παίζουν μόνο δωρεάν (πράγμα που άλλωστε έχει γίνει επανειλημμένα) και να μένουν σε φρικτά υπόγεια για να μπορέσουν να τους «ανακαλύψουν» οι πράκτορες του ροκ στην Ελλάδα. Συνιστούμε στον Μπαλωτή αν έχει τόσο μεγάλη διάθεση να βοηθήσει τον πολιτιστικό σύλλογο που διοργάνωσε τη συναυλία, να τους δώσει ένα μισθό από το περιοδικό που δουλεύει ή ένα μεροκάματο από τα κέρδη της επιχείρησής του. Θα έφταναν για να καλύψουν τα έξοδα του ομίλου για ένα χρόνο. (Μπαλωτή γιατί δε λες στη μάνα σου να σου ανοίξει και ένα χειμερινό νοσοκομείο; το ροκ δεν έχει πολύ ψωμί).

Και φτάνουμε στην περιπτωσάρα που ακούει στο όνομα Αργύρης Ζήλος (πρόκειται για δημοσιογράφο, που συμπαθούν ιδιαίτερα οι ΜΟΥΣΙΚΕΣ ΤΑΞΙΑΡΧΙΕΣ μια και τον βάζουν στο πρόγραμμά τους καθημερινά να ανοίγει την παράσταση μεταμφιεσμένος σε νέγρα), που, ενώ νυστάζει όταν ακούει τους ΦΑΤΜΕ, εκστασιάζεται ακούγοντας στο γραφείο του (γιατί ως γνωστόν η γυναίκα του τού απαγορεύει να ακούει μουσική στο σπίτι) συνθεσαϊζεροειδή γκρουπάκια ξενέρωτων Εγγλέζων βουτυρόπαιδων. Ζητάμε από τον Αργύρη Ζήλο, αν έχει ίχνος επαγγελματικής αξιοπρέπειας να διαψεύσει τις παρακάτω καταγγελίες 1) γράφει στο περιοδικό ΦΑΝΤΑΖΙΟ κρυφά και με ψευδώνυμο αμειβόμενος 3.000 δρχ. τη σελίδα; (τιμές 1982) 2) ζήτησε από τις ΜΟΥΣΙΚΕΣ ΤΑΞΙΑΡΧΙΕΣ μα τους κάνει δισέλιδο αφιέρωμα στο χριστουγεννιάτικο ΦΑΝΤΑΖΙΟ με έγχρωμες φωτογραφίες πράγμα που του αρνήθηκαν (οπότε και εξοργίστηκε) όπως του αρνήθηκαν και επανειλημμένες προτάσεις για συνέντευξη στον ΗΧΟ και στις ραδιοφωνικές του εκπομπές; Αργύρη συμφωνείς αλήθεια -,ε το ενυπόγραφο αυτή τη φορά- δημοσίευμά σου στον ΗΧΟ ότι ο δίσκος των ΜΟΥΣΙΚΩΝ ΤΑΞΙΑΡΧΙΩΝ είναι καλός ή αλλάζεις γνώμη κάθε μήνα για το ίδιο πράγμα; Γιατί βάζεις το Λυμπερόπουλο να βρίζει συνέχεια χυδαία της ΤΑΞΙΑΡΧΙΕΣ και δεν τον άφησες στον ΟΤΕ που δούλευε;

Υ.Γ. Ανοιχτή απειλή (γιατί όχι;) στους αλήτες του κίτρινου τύπου. Δεν έχουμε καμμία σχέση με το ροκ όπως το έχετε εσείς στην αρρωστημένη φαντασία σας και δεν θα ανεχτούμε άλλες κακοήθειες. Αν εξακολουθήσετε να ασχολείσθε μαζί μας να είστε σίγουροι ότι οι επόμενες «κριτικές» σας θα είναι μόνο για τους καλλιτέχνες που θα επισκέπτονται αφιλοκερδώς το νοσοκομείο όπου θα νοσηλεύεστε.

ΒΙΑ ΣΤΗ ΒΙΑ ΤΟΥ ΚΙΤΡΙΝΟΥ ΤΥΠΟΥ. (ΓΕΙΑΣΑΝ ΡΕ ΜΑΓΚΕΣ)

ΜΟΥΣΙΚΕΣ ΤΑΞΙΑΡΧΙΕΣ