Τζίμης Πανούσης

«Οι αλήτες, ρουφιάνοι δημοσιογράφοι χαρίζουνε θρασύτατα την αντίσταση του ιρακινού λαού στους οπαδούς του φασίστα Σαντάμ! Κατά αντιστοιχία, οι Έλληνες που αντιστάθηκαν στη γερμανική κατοχή ήταν αμετανόητοι οπαδοί του Ιωάννη Μεταξά.» Ο Τζίμης Πανούσης ξαναχτυπά!

Τρία πουλάκια κάθονται στου Διάκου το ταμπούρλο Πώς να το παίξει ο καψερός, του στοίχειωσε το βούρλο Το 'καψε, έκαμε ανταύγειες, ανέβηκε στον τρούλο Κι έκτοτε άραξε εκεί τρουλίτης, τρελαμένος Μετράει τους κόμπους στο σχοινί, που του πούλησαν γιάπις Μέχρι να σκάσει ο έρωτας, ο πόθος, ο Αράπης!

Τα ματωμένα κοτόπουλα που τρέχουνε χωρίς κεφάλι στα κατεχόμενα μ' ένα Τεριρέμ, επανέρχονται στο ορθοδοξία ή θάνατος. Έχει φωτοκύτταρο το Τεριρέμ αλλά δεν είναι τηλεκοντρόλ, είναι το πασπαρτού της Ανατολής. Η συνέχεια της ελληνικής κλώσσας αποδεικνύεται από τις σύνθετες λέξεις. Αυτόν που μας θεραπεύει τα μάτια δεν τον λέμε ματογιατρό αλλά οφθαλμίατρο. Τον δε γενικό προσωπικό ρεκτιφιετατζή ωτορινολαρυγγολόγο. Τους μερακλήδες οι κουτόφραγκοι τους αποκαλούν pedophile, ενώ το σωστό είναι kidfucker. Το γράμμα έψιλον σημαίνει διάρκεια, κίνηση, ενώ το όμικρον είναι γράμμα κλειστό, περιορισμένο. Γι' αυτό, όταν «πλέουμε», το «πλε» είναι με έψιλον, όπως η «πλέμπα», ενώ το πλοίο με όμικρον-γιώτα. Το γιώτα υψωμένο στην πέμπτη τρελαίνει τα χαρτιά των φαντάρων. Το Σινικό Τείχος που πάει, πάει και δεν τελειώνει γράφεται με έψιλον-γιώτα, ενώ ο τοίχος του σπιτιού μας, που είναι περιορισμένος, με όμικρον-γιώτα. Η τύχη, τα πολλά ντουβάρια που θα συναντήσουμε μπροστά μας, γράφεται με ύψιλον, το δίπολο με τις κεραίες που συσσωρεύει ενέργεια και θεϊκή μπενζίνα...

Ουράνια μερέντα στη διχάλα ξώβεργα
Στις άκρες του ύψιλον
Στη χωρίς λάστιχο σφενδόνη
Στο «γιάντες» των ζωικών σπλάχνων
Στο κοκκαλάκι της κλειτορίδας,

Ενορχηστρωμένα είναι όλα από την ίδια μπαγκέτα. Αυτό το ξενόφερτο, μακρόστενο ματζαφλάρι που το κραδαίνουν οι φλώροι της Μεγαροσύνης, οι λιμοκοντόροι, οι χελιδονόκωλοι με ψαλιδισμένες φουστίτσες...
Εκεί στο Αμέρικα, στην άγρια δύση, στο λίκνο της εφηρμοσμένης βαρβαρότητας κάμνουνε τα περίφημα Μπάτσελορ Πάρτι. Ο απόφοιτος ντύνεται μπάτσος και λόρδος ταυτόχρονα και λίγο πριν κρεμαστεί απ' τα δεσμά του γάμου με μια πανύψηλη πολυεθνική εταίρα (σιλικονομπαλκονάτη), παγαίνει μεθυσμένος σε χαμαιτυπεία με ξεβράκωτες και αυτοδίδακτους μουσικούς και, στην κορύφωση του γλεντιού, όλοι οι συμμετέχοντες στο πάρτι βγάνουνε τα προβληματικά τους πουλάκια και ουρούν πάνω σε στοίβες χαρτιών με εβραϊκά σύμβολα πατενταρισμένα. Απ' αυτή την ανορθόδοξη βάπτιση προέρχεται η παρτιτούρα (πάρτι-ούρα], την οποία με τόση προσήλωση κι ευλάβεια κοιτάει κι ακολουθεί πιστά καθ' όλη τη διάρκεια της σταδιοδρομίας του ο μουσικοϋπάλληλος. Παίζουν το ίδιο βιολί πάνω στο πατροπαράδοτο βιβλικό τραγουδάκι «αγάπα τον αφέντη σου ως εαυτόν». Με εορταστικούς χαιρετισμούς, Τζίμης Πανούσης.