Ελεύθερος Τύπος, Τρίτη 23/12/2008, σελ. 26

Είμαι ό,τι τρώω;

Τι σε μελλει εσένανε από πού ‘μαι εγώ και γιατί ενδιαφέρομαι σώνει και καλά για την κανιβαλιστική τελετή της σφαγής των γουρουνιών; Με τη λέξη γουρούνια δεν αναφέρομαι στους πολιτικούς και στους διαχειριστές της εξουσίας, αλλά στα συμπαθή τετράποδα με τις τιρμπουσόν ουρίτσες. Μπορεί η καταγωγή μου να είναι από το Αϊδίνι και το Αϊβαλί, αλλά γεννήθηκα σε βαζελογειτονιά πίσω από το γήπεδο του ΠΑΟ. Γουρούνια δεν είχαμε, έθιμα γενικότερα δεν είχαμε, σμυρναίικα σουτζουκάκια όμως της γιαγιάς είχαμε! Είμαι της γενιάς του Χημείου και γλίτωσα στο τσακ την επέλαση του γρήγορου φαγητού. Η κατοχικόπληκτη μανούλα μου, πρωτοπόρα υγιεινίστρια για την εποχή, με μπούκωνε καθημερινά με μουρουνόλαδα και μπρόκολα αηδιάσιστα. Διαμόρφωσα τοιουτοτρόπως ένα χαρακτήρα σαμπανιζέ, σκανταλιάρικο, που σε κακό τελικά δεν μου βγήκε.

Στην ερώτηση τι καπνό φουμάρω απαντώ: Φουμάρω αποξηραμένες ίνες από το εσωτερικό της μπανάνας για να διασκευάσω την εσωστρέφειά μου και όταν χοντραίνει το παιχνίδι, καπνίζω πεθαμένα βατράχια για να καταπολεμήσω την αγοραφοβία μου. Τα καπνιστά, τα τσιγαριστά, τα τηγανητά γενικώς τα αποφεύγουμε. Τονίζω ότι δεν είμαι αυτά που τρώω, αλλά αυτά που σκέφτομαι. Δεν είμαι ένας σάρκινος σάκος παραγωγής κοπράνων, αλλά ένας άυλος, σάπιος κροκόδειλος, που προσπαθεί να κοιτάξει ψηλά και να γίνει άνθρωπος. Αυτή η διαδικασία εξανθρωπισμού των ερπετών είναι χρονοβόρα και θα περάσουν αιώνες μέχρι να μπει στο νερό το σαυράκι και να αναβαπτιστεί κατ’ εικόνα και προσομείωση του Δημιουργού. Το αγαπημένο μου φαγητό δεν είναι το σφαγμένο γουρούνι (με εξιτάρει το τελετουργικό των χοιροσφαγείων, με τις βωμολοχίες, τα πρόστυχα πειράγματα και την εν γένει παρτουζοκατάσταση, που είναι κόκκινο πανί για τον επάρατο καπιταλισμό) είναι οι χειλοπίπες με ωμό κρέας. Τρελαίνομαι για τις νταβραντισμένες λιχουδιές και ψάχνομαι καθημερινά για να γευτώ το γνήσιο, το ορίτζιναλ, το οικολογικά ορθόν.

Οταν μεγαλώσω, θέλω να γίνω νοσοκόμα. Να μην υποδύομαι την πάπια, αλλά να την κρατάω με θάρρος και να ανακουφίζω τους ασθενείς μου. Εχω ξεσηκώσει συνταγές από το Αγιον Ορος πριν βατοπεδέψει εκεί ο μαυρορομπίτης επενδυτής Εφραίμ και αναφέρω ενδεικτικά: μακαρονάκι κοφτό με χταπόδι αβάπτιστο, ρεβίθια με τη χάρη της Παναγίας στο ζουμί και νεφρό αγριογούρουνου σε σχήμα ψαριού. Κλείνοντας θέλω να προτείνω μια συνταγή ανδριώτικη, ένα ντρελικατέσεν παραδοσιακό, την ξακουστή κολομπαρόπιτα. Σας εύχομαι καλή όρεξη και μην ξεχνάτε ότι... και η μικρή νύφη τούμπανα θέλει.

Με αγωνιστικούς χαιρετισμούς,
Τζίμης Πανούσης

Κολομπαρόπιτα

ΓΙΑ 4 ΑΤΟΜΑ

1 κιλό κολοκύθι κολομπάρι
(φαλλόμορφο και σκληρό)
800 γραμμ. φέτα
2 φλιτζάνια αλεύρι
3 αβγά (ελληνικά όχι Τουρκίας)
1 ματσάκι δυόσμο
Λίγο μαϊντανό
Αλάτι και πιπέρι

Τρίβουμε τα κολοκύθια και τα ανακατεύουμε με τα αβγά, το αλεύρι και τα μυρωδικά. Βουτυρώνουμε το ταψί και το βάζουμε στο φούρνο για σαράντα λεπτά.